Διαστροφικόν ένει...

...ΝΑ ΣΟΥ ΑΡΕΣΚΕΙ Η ΠΙΤΣΑ ΜΕ ΑΝΑΝΑ!

Κατανοώ ότι στον έρωτα και στον πόλεμο, όλα επιτρέπονται - για κάποιους, εγώ δε συμφωνώ.

Κατανοώ επίσης, ότι υπάρχουν διάφορες παρεκκλίσεις ή παραφιλίες που κάποιες επιτρέπονται ή έστω γίνονται - για κάποιους και για μένα, συγκαταλέγονται στις ψυχικές διαταραχές. 

Γιατί ρε φίλε ας πούμεν;

Κι όμως! Y todos lo saben!!!

Εργασία και Χαρά

Βιταμίνες όλοι το πρωί για δουλειά...

και το βράδυ;;; 

Αγχολυτικά, βενζοδιαζεπίνες και ναρκωτικά!

Δε γαμιέστε λέω 'γω; Λέμε τώρα...

Baby-talk to me!

Αν με ακούσει κανένας να μιλώ στον σκύλο μου, που απέκτησα πρόσφατα, εννα νομίζει ότι είμαι 15 κιλά καθυστερημένη ή πολλά ψυχοπαθής. Αν το σκεφτώ λλίο καλλύττερα, εν πολλές φορές που έπιασα τον εαυτό μου να μιλά τάχα χαριτωμένα ή παιδικά,  μέσα στην καφρίλλα μου - yes, there is this side too - σε χαριτωμένα και ΦΡΟΝΙΜΑ μωρά, ζωάκια, άμα έθελα να γίνει το δικό μου σε συναδέλφους, σε φίλες μου που αγαπώ πολλά, ακόμα και στο έτερον ήμισυ κάθε φοράς. Αν το κάμνετε τζιαι 'σεις, μεν ανυσηχείτε,  πρόσφατη έρευνα έδειξε πως είμαστεν καλά. Πως οι σκύλοι εν τζιαι καταλαβαίνουν ακριβώς τί τους λέμε, αλλά εν τον τόνο της φωνής και το body language ή και την ενέργειά μας αν θέλετε, που καταλαβαίνουν. Κάποιες φορές και κάποιες λέξεις αλλά σημασία έχει ο τόνος της φωνής και τα λοιπά πιο πάνω. Άρα, άδικα κάμνω ολόκληρες συζητήσεις μαζί του... 

Και ο λόγος που το κάμνουμε τούτο τζιαι γινούμαστεν ηλίθια χαριτωμένοι εξηγείται λέει η έρευνα, επιστημονικά.

Λόγος 1: Έχουμε νοητική υστέρηση.  Νιώθουμε high as the sky! Στη θέα κάτι χαριτωμένου και όμορφου αντικειμενικά και υποκειμενικά, εκκρίνουμε ντοπαμίνη τζιαι ο εγκέφαλός μας κάμνει τα δικά του! Επίσης: ό,τι μας ξυπνά το μητρικό και πατρικό ένστικτο ή το ένστικτο του love or bonding, πελλανίσκει άλλες ορμόνες, γνωστές ως "love chemicals", με αποτέλεσμα να πρέπει να εκτονωθούν, έτσι μιλάς καθυστερημένα επειδή νιώθεις όμορφα!

Λόγος 2: Εππέσαμεν που την κούνια που ήμασταν μωρά τζιαι έμεινέν μας brain damage. Είναι συνδεδεμένο με παιδικές αναμνήσεις από τον καιρό της κούνιας. Οπόταν ο,τιδήποτε έshιει να κάμει με αγάπη, στοργή, γούτσου-γούτσου αγκαλίτσες και τέτοια, μας ξυπνάει τις καλές παιδικές μας αναμνήσεις, γι'αυτό και συχνά αποκαλούμεν και τον σύντροφό μας "κτηνό" "μωρό μου" ή τες φίλες μας "ρε μωρό", "κόρη", "αγάπη". Εν μια ένδειξη αγάπης, που έχει να κάνει με παιδικές αναμνήσεις. Κοινώς, παλιμπαιδίζουμεν τζιαι εν οκ! 

Λόγος 3: Είμαστε σημμασιόπουλλοι. Πίανεις σημασία πιο εύκολα, καλή ή κακή. Αποκλείεται να σε αγνοήσουν και το πιο πιθανόν να πιάσεις τζιαι τζιείνο που θέλεις, αν ο άλλος το έβρει εξίσου χαριτωμένο ή έστω pathetic. Γινόμαστε ασυνείδητα χειριστικοί. Γιατί όχι;

Λόγος 4: Σύμφωνα με τη ψυχολογία, είναι ένας τρόπος μεταφοράς συναισθημάτων. Είναι μια ένδειξη αγάπης, τρυφερότητας, όπως θέλεις πε το, που εκφράζεται καθυστερημένα για να εκτονώσεις τα βαθιά καλά σου συναισθήματα, χωρίς να πείς τζιαι πολλά, ιδίως αν έshιεις τζιαι πρόβλημα να εκφράζεις τα συναισθήματά σου λεκτικά.

Είμαι το Τριολούιν, συχνά μιλώ καθυστερημένα του shύλλου μου τζιαι εν οκ!

Τζιαι κάμνω come back, άνοιξα τζιαι τζιείνην την πόρτα επιτέλους: όπως το shίshιν!

Η πόρτα

Περπατώ σε ένα διάδρομο μισο-σκότεινο ή μισο-φώτεινο αν θέλεις.
Πλησιάζω την πόρτα. Την αγγίζω δειλά, αλλά δεν μπορώ να την ανοίξω ακόμη.
Κάνω ένα βήμα πίσω και απλά την κοιτάζω, χωρίς να αγγίζω πιά.
Η διαδρομή που έκανα για να φτάσω στην πόρτα φαντάζει μακρινή, δεν γυρνάω πίσω, όχι τόσο εύκολα.
Για να γυρίσω πίσω πρέπουν καινούρια πράγματα.
Πρέπουν διορθώσεις και αλλαγές.
Ανανεώνεται το παλιό;
Διορθώνονται όλα τα λάθη;
Αλλάζουν οι άνθρωποι;
Και μένω εκεί κοντά στο τέλος, χωρίς τέλος.
Δεν νιώθω πόνο, ούτε οργή.
Λίγο φόβο για το μετά, που γίνεται τρόμος και με πνίγει.
Τί υπάρχει έξω, πίσω από την πόρτα;
Υπάρχει κάτι όντως;
Παίρνω μια βαθιά ανάσα: Εισπνοή - εκπνοή. Είναι καλά να έχεις χρόνο να αναπνέεις.
Μοιάζω με υπερβολή θεατρικού μονολόγου.
Θέλω να γελάσω άγρια. Δεν αρμόζει, γι'αυτό και ξεσπάω σε γέλιο. Μόνη μου.
Μπορεί να είμαι και τρελή. Ναί, αυτό είμαι. Και γούσταρες!
Ο φόβος κατευνάζει. Τί εγωιστικό να σκέφτεσαι το μετά, για σένα μόνο...
Δεν με νοιάζει το τί θα αφήσω πίσω, έτσι κι αλλιώς πάντα τα κουβαλάω - αυτά που μένουν τουλάχιστον - κάπου κρυμμένα, σε στιγμές μοναξιάς, σύγκρισης, χαράς, που θα έρθουν σαν θύμησες.
Ό,τι αφήνεις σε αφήνει στο τέλος, έτσι δεν παραπονιέμαι.
Γεμίζω το φασκί με αναμνήσεις και μαθήματα. Δεν με νοιάζει τί θα αφήσω πίσω, αποφάσισα!
Ώρες-ώρες, δεν με νοιάζει ούτε το μετά. Και γούσταρες! Γενναίο, τολμηρό, ανέμελο πνεύμα.
Με νοιάζει περισσότερο αυτό το τίποτα!
Είναι αυτό που λέμε: "Ένα τίποτα με μπόλικο καθόλου"..... σημαντική στιγμή!
Και θέλω να το ζήσω, μέσα σε αυτή την απόλυτη ηρεμία.
Πριν ξεκαθαρίσουν τα πράγματα.
Είναι αυτό που λέμε: "Η σιωπή κάνει θόρυβο", που δεν με ενοχλεί.
Τουλάχιστον δεν νιώθω το κενό. Αυτό φτιάχνεται με το τίποτα, το καθόλου και το πουθενά.
Στην εξίσωση λείπει το πουθενά.
Είμαι σε ένα διάδρομο, μισο-φώτεινο ή μισο-σκότεινο αν θέλεις.
Είμαι κοντά στην πόρτα.
Αν αφήσω τα μαθηματικά και πιάσω τη χημεία, η ένωση του τίποτα με το οξυγόνο που ακόμα αναπνέω με τις ασκήσεις εισπνοής και εκπνοής, θα μου δώσει....αέρα κουπανιστό!
Να φύγω από το τίποτα ΤΩΡΑ!

Ξυπνώ ξαφνικά και γελάω άγρια! Και γουστάρεις!

Κατοικίδια

Τί εννοείς γιατρέ μου, δεν ήμουν φυσιολογικό παιδάκι όταν ήμουν μικρή λόγω της επιλογής των κατοικιδίων μου; Ή μάλλον μήπως θέλεις να πεις, πως ήμουν πιο έξυπνο παιδάκι από τα άλλα; Εντάξει, εναλλακτικό, ιδιόρυθμο, αλλά όι τζιαι μη φυσιολογικό.......

Το πρώτο μου κατοικίδιο ήταν ένας κόκορας. Ναί, κόκορας, με λειρί! Αγαπούσα τα ζωάκια που μωρό, έτσι σε κάθε επίσκεψή μου κάπου, σε μια φάρμα, σε ένα κοτέτσι, κατέληγα πάντα με κάτι στο χέρι. Συνήθως, όπως και όλα τα ζώα μέχρι σήμερα, αυτά με διαλέγουν και 'γω ή υποκύπτω και τα κάνω δικά μου - αναλαμβάνοντας τις ευθύνες μου, ή απλά παρακάμπτω..... 

-Υπονοείς κάτι Τριολούιν; 

-Ναί!

Που λαλείς, τούντον κόκορα είχα τον που κοτοπουλάκι, εβούραν με που πίσω που την πρώτη φορά που ειδωθήκαμε στη φάρμα του κύριου Πάμπου. Ήμασταν πολύ καλοί φίλοι, ένα σκατό εγώ να βουρώ με τα φουστανούθκια μου 'πόξω στην αυλή τζιαι να με τρέshιει που τα πισώ, εκάμνα χάζια, όι να παίζουμε χωστό - αλλά πάντα έβρισκά τον..... τέλος πάντων, αγαπούσα τον πολλά. Ώσπου άρκεψεν να μεγαλώνει τζιαι έπριζεν τη γειτονιά. Εγώ ένα πράμα να μεν τον άκουα..... Είχα το που τότες να λιποθυμώ στον ύπνο! Επίσης, άρκεψε να τσιμπά και να επιτίθεται ανελέητα σε όλα τα παιδάκια που έρχονταν σπίτι μας, ακόμα και τον μικρό μου αδερφό και κυρίως τον κύρη του σπιτιού. Εν τον επήαινε τίποτε! Μια μέρα που ήρτα που το σχολείο, έσυρεν με τζιαι χαμέ ο Νικόλας τζιαι επιτολοόυσαν τα γαίματα τζιαι έκλαια πολλά, εκάτσαμεν να φάμε. Εν μου εμύριζεν καλά το φαί..... Λαλεί μου ο παπάς μου: "Εν κοτόπουλο, γιατί εν τρώεις;"....... τζιαι απαντώ του εγώ: "Αφού εν κοτόπουλο, γιατί εν κρασάτο;" Εκούντησα το πιάτο πάνω του, εφκύκα στην αυλή τζιαι εγύρεψά τον. Έμπηξα ένα κλάμα με παουρκές...... που εν έτζισεν κανένας στο φαί! Επήεν ζάφτιν ο πετεινός! Έκαμα μιαν εφτομάν να φάω φαί μαϊρευτόν τζιαι να ξαναμιλήσω του παπά μου!

Το επόμενο μου πετ ήταν ο Βρασίδας, έννα μαννόψαρο που μου εκάμαν δώρο. Εν μ'αρέσκουν τα ψάρκα, ανακαtchιώ τα, εννοώ η υφή τους τζιαι που σπαρταρούν.... πλας εν εμπορούσαν να παίξουν μαζί μου! Απλα εκοίταζά τα μες το νερό, ονειροπολούσα τζιαι εδιερωτούμουν αν σκέφτουνται τζιαι εντα ωραία η αίσθηση να κολυμπάς τζιαι να 'σαι στο νερό..... Ήταν ένα χρυσόψαρο, που ενόμιζε ήταν καρχαρίας! Πιο μιτσί που τα δάκτυλά μου τζιαι η γυάλα του καλή τζιαι μέτρια σε μέγεθος. Αλλάξαμεν του εκατόν γυάλες, πάντα έπαιρνεν φόρα τζιαι εκουτούλλαν. Μια φορά επήρεν φόρα τζιαι έπαθεν διάσειση τζιαι ετίναξέν τα! Ίσως αυτοκτόνησε που το όνομα, αλλά έμοιαζε με Βρασίδα αφού!Ελυπήθηκα, αλλά όι πολλά. Το επόμενο ψάρι δώρο που επήρα που τες αμπάλατες τες θείες μου, εκανόνισά το με τον αρφό μου! Επροσέξαμεν ότι ό,τι του έβαλλες έτρωεν τζιαι εφούσκωνεν. Έτσι, ώντας μικροί πειραματιστές, με leader τον αρφό μου, εβάλαμέν του ούλλην του την τροφή μέσα στο νερό, εκόψαμεν τζιαι σαλάτα τζιαι εσύραμέν τα ούλλα μέσα. Το κοιλιόδουλο αυτό ψάρι, έφαεν ώσπου τζιαι έσπασεν το στομάshι του τζιαι άνοιξεν που κάτω....τζιαι εμείς εκάτσαμεν τζιαι επαρακολουθούσαμεν όλη την διαδικασία με τρόμο και αγωνία, ίσως και με μια ασυνείδητη χαρά. Μετά εκλαίαμεν τζιαι οι θκυό που τύψεις!

Επιάνετε τζιαι 'σεις λιμπούρους που τες φωλιές τους τζιαι εβάλλετέ τους να μαλλώνουν τζιαι να βάλλετε στοιshήματα ππιριλιά, κάρτες ή αυτοκόλλητα; Εν ηξέρω γιατί ήμουν σαδίστρια τότε - εγώ και άλλα παιδάκια - ίσως φταίει το πρώτο τραύμα κατοικιδίου, ίσως ότι ήμασταν περίεργοι τζιαι έτσι εμαθαίναμεν θέμας πράματα, αλλά έτσι σίουρα εκτίμησα τη φύση, τη ζωή, ούλλα τα πλάσματα στον κόσμο, τζιαι εν εξαναεπείραξα ποττέ τίποτε τζιαι κανέναν που τότες! Κάθε άλλο, αγάπησα τζι'άλλο τα ζώα τζιαι τζιείνα αγαπούν με πολλά, τόσο που εν εξανάβαλα στο στόμα μου ζώο!

Τζιαι τα υπόλοιπα μου ζώα ήταν: κάττος (ένας τζιαι μοναδικός), σκύλοι (German Shepherd, 2 πατσαβουρέξ αδέσποτα, Boxer, Akita), λιμπούροι, μεταξοσκώληκες, μαρτούθκια, αδέσποτος παπαγάλος ..... Εμεγάλωσα με ζώα και με όλα τα συναισθηματικά, ψυχολογικά, αναπτυξιακά, κοινωνικά και εκπαιδευτικά benefits που προσφέρουν τα κατοικίδια σε ένα παιδί. Μετά: χελώνα, αράχνη, σκύλος, άλογα, άντρες..... μια χαρά φυσιολογικό παιδί! 

Άρα δεν έχει να κάνει γιατρέ μου με την επιλογή των κατοικιδίων.  Γιατί αν δεν σου κάνει ένα κατοικίδιο, το πας πίσω, το πουλάς, το χαρίζεις .... το σκοτώνεις. Έχει να κάνει με τις συνδέσεις που κάνεις με αρνητικά γεγονότα και κολλάς, για διάφορους λόγους! Οπόταν, όταν τα λύσεις όλα μέσα σου, μια χαρά είσαι και προχωράς!

Ό,τι γεννιέται θα χαθεί, ό,τι ήναψε θα σβήσει ......

Τούντη σκατοχρονιάν, εφύαν πολλοί Έλληνες τζιαι ξένοι διάσημοι σάνναμου.

Ας κάνουμε μια σύντομη αναφορά:

1. David Bowie: Εν τον άκουα, αλλά άρεσκεν μου πολλά τούτο!

2. Prince: επίσης εν άκουα.

3. Alan Rickman: αγαπημένος μου ηθοποιός, που τον έμαθα και αγάπησα από τις ταινίες του Harry Potter - έπαιζεν τον αγαπημένο μου χαρακτήρα: τον Snape. Έκλαψά τον!

4. Pantelis Pantelides: διάσημος τραγουδοποιός σε Έλληνες μόνο, αλλά εγώ που εν ακούω τιριτάκτα, τούτον εχόρευκά τον στους γάμους τζιαι στα πάρκια! Επίσης έκλαψά τον!

5. George Michael - aka Γιώργος Κυριάκος Παναγιώτου Πανίκκος  Μιχαήλ whateva, που εκαρτερούσαν να πεθάνει για να θυμηθούν οι Κυπραίοι ότι ήταν δικός μας! Ένα που τα τραγούθκια του ήταν το πρώτο που έμαθα στο μουσικό μου όργανο τζιαι επ'ευκαιρίας έφκαλά το που την κάshια, εστρίνιασα τζιαι εβίασά το να παίξει ..... Έπαιζα το ούλλη μέρα ώσπου να πονήσω τους οχειλούς! Εθυμήθηκα τα εφηβικά μου χρόνια, τες μουσικές μου ...... εθυμήθηκά τα ούλλα τζιαι επαρασύρτηκα μόνη μου να παίζω ώρες ασταμάτητα. Καημένοι γείτονες ...... Έκλαψά τον μουσικά με ειδικό αφιέρωμα! Επίσης κανένας εν θα ξεχάσει το γαμημένο "Last Christmas" που κάθε γιορτές των Χριστουγέννων πρήζει μας τ'αρχίδια που τα 12 μας!

6. John Vogles: Μεγάλος Έλληνας ηθοποιός, δεν θα τον ξεχάσω στον "Καπετάν Μιχάλη", που επήα να δω την παράσταση, γιατί εβαρκούμουν να θκιαβάσω το λογοτεχνικό στο σχολείο! Μετά ακολούθησα την τακτική τζιαι με άλλα λογοτεχνικά ττοππάκια τότες. It worked!

7. Glenn Frey: Έξερέν τον κανένας; Ήταν τζιείνος που έκαμεν τους Eagles τζιαι εβοήθησεν να γραφτεί το "σατανιστικό"  Hotel California!
8. Uberto Eco: Τζιείνος που έγραψε το "The Name of the Rose", εγυρίστηκε τζιαι σε ταινία, μια πολλά δυνατή, που τες καλλύττερες που είδα.
9. Carrie Fisher: H princess Leia του Star Wars, η τύπισσα που ετύλιεν τα κουλλούρκα στα μαλλιά της, χάριν της θρυλικής ταινίας.
10. George Martin: μουσικός παραγωγός τζιαι τζιείνος που έκαμεν τους Beatles. Έκλαψά τον επίσης.

Τζιαι η λίστα πάει, εν μεγάλη, τραγουδιστές, ηθοποιοί, αθλητές, επιστήμονες ......

Τούντην χρονιά είχα τζιαι 'γω όπως τζιαι πολλοί άλλοι στον κόσμο πολλές απώλειες, ανθρώπους που εφύαν ούλλοι την ίδια χρονιά, που εν ήταν διάσημοι, αλλά ήταν δικοί μου ανθρώποι τζιαι εφύαν. Σύν οι διάσημοι: τραγικό! Τζιαι εν τζιαμέ που έρκεσαι πάλε τζιαι θυμάσαι "τί εν η ζωή", πόσο μιtchιά ένει, αν έκαμες τζιείνα που θέλεις, πως εν θα ζιείς με τα βουνά, "ζήσε μαλάκα, γιατί εν πολλά μιtchιά η ζωή που σου εδανείσαν"  ..... ξέρεις, πράματα που τα σκέφτεσαι μόνο άμα χάσεις κάποιον πολλά δικό σου τζιαι μετά ξιάννεις τα!

Αλλά μεν ανυσηχείς τούτοι ζιούν ακόμα - αν τζιαι περνά που τον νού μου ότι εν με το ένα πόι στον τάφο τζιαι φλερτάρει τους ο Χάρος απέναντι:

• Η Cher! Αλλα εν τζιαι σώζουν την οι πλαστικές .........
• Ο Βουτσάς! Θα κάμει εγγόνια τζιαι μετά!
• Η Tina Turner, που εν πιο μεγάλη που τη στετέ μου, αλλά εν τα πόιν η καρτάνα α;
• O Kissinger;
• Η βασίλισσα Ελισάβετ που έφαεν την καημένη την Πριγκίπισσα Νταϊάνα, επειδή έκαμεν δεσμό με έναν ζάμπλουτο και όχι τυχαίον "Αράπη"! Τούτη πρέπει να ήβρεν ελιξήριο αθανασίας που γαίμαν που όσους έφαεν τζιαι κυπριακούς καραόλους που τες βάσεις!
• Ο David Rockefeller που πάει 100 -  mashalla - ένας ζάμπλουτος banker μεγάλης δυναστείας: Τα ρυάλια τζιαι η καλοπέραση μάνα μου........
• Ο Charlie Sheen, ακόμα τζιαι με τες τόσες αρρώστιες, καταχρήσεις, γεναίτζιες  ..... εν είμαι σίουρη για πόσον όμως. 

Αν έβαλλα στοίshημα ήταν να ακουστεί πολλά άshημο τζιαι μεγάλη κάφριλλα εκ μέρους μου;

Τουίν μπαρολίν στην ππουshτοβασίλισσα γαμώ την μου τζιαι ας με κρεμμάσει σαν Τριολούιν Παλλικαρίδιον!

Πάει - ξιπάει μετά που έτσι θεματάκι, εγώ εννα σας ευχηθώ χρόνια πολλά τζιαι καλά, τζιαι χαράς τον που χρωστεί τζιαι που'shιει να πιερώσει!

Τραουδούιν που εξέθαψα;

Άλλα λόγια ν'αγαπιόμαστε!

1. Για την καινούρια μέθοδο που εσηκώσαν οι καινούριοι Κύπριοι γονείς: "Αφήστε τα παιδιά σας παντελώς ελεύθερα να κάνουν ό,τι θέλουν, μην τα καθοδηγάτε, θα μάθουν από μόνα τους" - ένα έχω να πώ: Ναί, αφήστε τα να κάμνουν ό,τι θέλουν τζιαι που να αποφασίσουν ότι εν καλή ιδέα να shιέσουν πάνω στο μαξιλάρι σας: ΦΑΤΕ ΤΑ!

2. Οι άντρες γεννιούνται έτσι όπως ένει!
Λαλεί μου έναν 6χρονο που πάει 1ην τάξη του δημοτικού:
- Κυρία, να σου πω κάτι; Εν πολλά ωραία τα βυζιά σου! - τζιαι εν ήταν καν V η φανέλλα μου!
Γι'αυτό σας λέω: Born this way ........ τζιαι 'μεις που την άλλην!
Τζιαι τζιείντο "κυρία"; Υπενθύμιση της ηλικίας ή σεβασμός προς τους μεγαλύτερους; Άβυσσος η ψυχή των παιδιών σας!

3. Ανάλυση των ερωτικών σχέσεων!
Να ξεκινάς μια γνωριμία με κάποιον/αν που σε ενδιαφέρει ή άρεσέν σου
ρε κουμπάρε ................................
Ξέρεις πως πάντα θα περάσεις πρώτα που το "Sex Zone". Aν μπείς: Ή θα καταλήξει σε σχέση = θα μπείς στο "Relationship Zone" - που μετά θα διαβείς σε άλλα πολλά ζωνάρκα, ή σε κάτι που έγινε μια-θκυό φορές τζιαι πάππαλλα, ή σε φιλία ή φιλία με benefits = sex buddies. Εαν δεν μπείς σε αυτή τη ζώνη, για δικούς σου λόγους ή εν έκατσεν η φάση τέλος πάντων, αυτόματα περνάς στο "Friend Zone" που είτε θα κρατήσει, είτε όι, ή αυτομάτως στο "Τίποτε Zone". Τζιαι η μετάβαση στο τελευταίο, συνήθως γίνεται χωρίς προειδοποίηση, πιάνεις το μήνυμα (!) αφού ο άλλος/άλλη παρετά να ασχολείται μαζί σου τζιαι νιώθεις ότι ενοχλάς. Fuck ένναιν; Που την άλλην, εν τόσο απλά τα πράματα έτσι, αλλά εν το καταλάβουμε, έχουμε απαιτήσεις : "Γιατί εν μου εξήγησε;","Γιατί στην αρχή ήταν έτσι τζιαι μετά γιουβέτσι;", "Εν εσήμαινα τίποτε για τούντον άνθρωπο τζιαι εξαφανίστηκεν που τη ζωή μου;", "Εν αξίζω τίποτε, ούτε μιαν εξήγηση;" "Εγω έκαμα space τζιαι αφιέρωσα ώρα που τη ζωή μου, μια φιλία τουλάχιστον ας εμείνισκεν!". Εν όπως αμα χωρίσει ένα ζευκάρι: οι παραπάνω - όι ούλλοι- καταλήγουν στο "Τίποτε Zone", για δικούς τους λόγους τζιαι χωρίς εξήγηση ή τζιαι με επεξήγηση! Το ηθικό δίδαγμα: Οι ανθρώποι έτσι ένει, μπορεί να εν πολλά πράματα, άφηστα πράματα όπως έρτουν. Τες παραπάνω φορές: Whatever works!

4. Είδα τρείς ταινίες τζιαι αρέσαν μου πολλά, τζιαι εν ηξέρω αν είμαι παράλογη, εν αρέσαν σε πολλούς - που ξέρω ...........
1. Το Sausage Party, που μεν γελαστείτε να το δείτε με τα κοπελλούθκια σας - γιατί νομίζετε πως παραπέμπει λλίον στην τότε καλού τζιαιρού Φρουτοπία - νομίζω έshιει προειδοποίηση +18. Εγέλασα με τη ψυshιή μου - έκλαια που το γέλιο! Ήβρα το διασκεδαστικά πρωτότυπο ή εν σαχλό το χιούμορ μου .... μέσα-μέσα. Τζιαι εν ήμουν καν πίττα. Εμετάνιωσα που εν ήμουν. Πρέπει να το δείς τζιαι να 'σαι πίττα! Ή θα παρανοήσεις ή θα shιεστείς του γέλιου! Εν ταινία που τη θωρείς μια φορά τζιαι κανεί όμως.
2. Το Deadpool. Απλά άρεσέν μου τζιαι θυμούμαι να γελώ δυνατά σε πολλές σκηνές. Πολλά δυνατά!
3. Το Saucide Squad: Αρέσαν μου πολλά οι ερμηνείες των ηθοποιών τζιαι επίσης εγέλασα αρκετά. Ελάτρεψα για ακόμα μια φορά τον μελλοντικό μου σύζυγο  Jared Leto τζιαι τους κακούς χαρακτήρες των κόμικς, ιδίως τζιείνους που εν ηφταίν ή έshιει λόγο που εγίναν "κακοί" ή επειδή έτσι ένει, ψυχοπαθείς (!) .... επειδή: "We're bad guys! It's what we do". Στο μέλλον, θα παίξω σε ταινία, ρόλο παρόμοιο με της Harley Quinn: ραμμένη και φτιαγμένη στα μέτρα μου!

Ως που να ξεσαχλέψω τζιαι να λυθεί το Κυπριακό,
Stay cool and remember: YOLO!

Υστερόγραφο: Εν είμαι πίττα, εν το φεγγάρι που ήταν super ιμίsh. Τζιαι έκαμα τζιαι χαρές ότι έβλεπά το μες την ομίχλη..... Τελικά ήταν λάμπα της ηλεκτρικής! Πληζ πέτε μου ότι επάθετέ το τζι' άλλοι! Όι α;

Τραουδούιν;