Παλιά εν είχα θέμα με κανένα έντομο, να σκεφτείς είχα pet αράχνη, την Ελπινίκη, μια λεπτεπίλεπτη αραχνούα με μακριά πόθκια τζιαι πολλά όμορφη (really), που εμείνισκε στα halls μου στην Παγοχώρα. Μόνη εγώ, μόνη κι αυτή, όταν την ανακάλυψα πάνω στο γραφείο μου είshιεν ένα κουνούπι στο στόμα της! Ενθουσιάστηκα! Ο νόμος της φύσης μαϊ φρέντ! Αζαγιές εν είδα ή τουλάχιστον εν ήταν εμφανείς τζιαι η "φωλιά"- ιστός της ήταν έξω! Οπόταν δεν εφώναξα κάποιον να τη σπουρτήσει - ενιγουέις εν τζιαι εμείνισκα τζιαι πολλά μέσα στα halls - τζιαι ετάιζα την ζάχαρη τζιαι ψωμούθκια, επαίζαμεν λλίον τζιαι μετά επήαινε σπίτι της να φάει κανονικά τζιαι έκλεια το μοναδικό παράθυρο που είχα. Άμαν άνοια, έμπαινε μέσα, πάντα έξερε τον τόπο της, ήταν πολλά respect, πολλά παράξενο πλάσμα τζιαι γι'αυτό την είχα σαν pet, για να μεν νομίζεις ότι ήμουν κανένα φρικιό που εμάζευκεν έντομα..... (Επρόλαβά σε!). Γενικά έχω το, εν σκοτώνω τίποτε, ούτε μούγια, πιάνω τα με κάποιον τρόπο τέλος πάντων τζιαι φκάλλω τα έξω. Ούτε shιέσα ήμουν, ούτε τίποτε. Ούτε τες κατσαρίδες εφοούμουν τες, αλλά οκ ανακαtchιούσα τες, μαζί στη λίστα με τες ακρίδες τζιαι τα αλογούθκια της Παναγίας (ημίsh! Ναί, φκαίνει πάνω τζιαι κάμνει ιππασία!). Εν ετσιριλλούσα, ούτε επετάσσουμουν ίshια πάνω ας πούμε, άμα τα έβλεπα ή εκάθουνταν πάνω μου τα θκυό τελευταία (βλέπεις εν είχα εμπειρία να κάτσει κατσαρίδα πάνω μου ακόμα), αλλά σίουρα εν τα έθελα ούτε γυρόν μου, ούτε πάνω μου. Τέρας ψυχραιμίας η δική σου! Ένα ποτίναμα τζιαι καθάριζα! Πάντα ήμουν η πρώτη που εφωνάζαν οι φίλοι τζιαι οι συναδέλφοι να φκάλω το φίδι που το λάκκο! Μαντώ Μαυροαράχνους, Anna Freak, Bad Woman, Mrs Coco Nuts, Captain Big Balls ...... παλιά μεγαλεία!
Που λες, αλλάξασιν πολλά τα πράματα όμως......... Έκαμα το μεγάλο βήμα να ζω στην εξοχή, ελάχιστα έξω που την πόλη, γιατί έτσι εγούσταρα τζιαι εν τέλεια, μέσα στη φύση με τους χωρκανούς να σου μιλούν τζιαι να σε shιαιρετούν, τον καθαρό ουρανό, κοντά στη θάλασσα, πισίνα, παπάγιες τζιαι συτζιές (το δέντρο!) , τί να σου λέω..... Εν μου 'πε κανένας βέβαια πως κάθε μέρα θα είχα επιδρομήν από σορεία εντόμων - ερπετών όι ακόμα - μέσα στο σπίτι μου. Ψύχραιμο το Τριολούιν σου, μια κιουρία, τα έφκαλλεν έξω χωρίς αίμα, δάκρυα κ' ιδρώτα, έπναζεν, έπιασεν τζιαι ειδικόν εξοπλισμό, όπως το shίshι!
Πρίν θκυό μέρες όμως φίλε μου, εβλέπαμεν thriller με παρέα τζιαι εβούρησα να πάω να κατουρήσω, τζιαι εθεώρησα σωστό να πάω στην personal τουαλέττα που εν πάνω. Βουρητή φκαίνω τα σκαλιά τζιαι θωρώ κάτι να πετά. Οκ λαλώ, εν καμιά πεταλλουδούα μεγάλη τζιαι συνεχίζω το jocking. Ππάααατ! Πιρκολά μου την τζιαι βυζακώνει πάνω στη φανέλλα μου!!! Θέλω να σου πω ότι επόνησα τζιαι εκατούρησα πόμολα με πόμελα, γιατί δεν ήταν πεταλλούδα, αλλά κατσαρίδα κτηνό, η οποία έμεινεν τζιαι εθώρεν με μέσα στα μμάθκια!!! Εννοείται μια μορφή υστερίας τζιαι το Harlem shake, λαμπάτα, ρούμπα, ραπ, hard rock, ότι θέλεις, πέρκει φύει που πάνω μου. Εκατάφερά τα, εξεκόλλησεν που το μέλι της φανέλλας μου, τζιαι άρκεψεν να βουρά μέσα στο σπίτι τζιαι να κάμνει attack η μαλακισμένη λες τζιαι εν είshιεν άλλον τόπο να πάει, τόσην πλάτσα! Τσιριλλιές που τους υπόλοιπους, να φκαίνουν στες καρέκλες, στους καναπέδες, να θωρώ τον ήρωα της παρέας να βουρά τζιαι που πίσω του η κατσαρίδα, με μουσικά εφέ της ταινίας thriller......... κωμωδία εν λλίον να σου το περιγράψω! Ο ήρωας καταφέρνει τζιαι πλησιάζει, τρώει το aeroxol - aerosol της (whatever), τσακ τζιαι την παντόφλα της, τζιαι μετά ...... τα σπαστικά γέλια τζιαι μια ηδονή ηρεμίας ! Εγώ έμεινα κατουρημένη όμως! Πάω αργά, ολίγον τι χεσμένη στην τουαλέττα. Αννοίω το φως ............ 2 αναποδογυρισμένες κατσαρίδες κτηνά - επιμένω στο μέγεθος - που εκλωτσήσαν την σίκλα μέσα στον πεντακάθαρο shιόνι νυπτήρα μου. Ενημέρωσα τους κάτωθεν, αλλά κανένας εν τες έπιανεν! Άτε Τριολούιν, χαρτομάντιλο, κλείστα μμάθκια τζιαι σύναε! Έπιαν με ο πανικός, ούτε να κατουρήσω, ούτε τίποτε, αηδία, σίχαμα, έξαψη τζιαι η καρδία μου τύμπανο.
Την επομένην έφερα άθρωπο για τους λάκκους των σκατών, τάχα που τζιαμέ που έρκουνται, έκαμε τα δικά του, no problem λαλεί μου! Πάει δώδεκα η ώρα, ξέρω το έχω το μέσα μου, είναι η ώρα των τρελών, κάπου θα σε συναντήσω, κάπου θα σε δω......... Πάω τουαλέττα. Θωρώ καλά γυρόν μου. Εν έshιει τίποτε, εψέκασεν ο άθρωπος μέσα-έξω, πνάσε! Πάω να πλύνω τα δόντια μου, γαμώ το άφηκα το παράθυρο ανοικτό! Κλείω το (η έξυπνη), πάω στον απολυμασμένο μου νυπτήρα, απλώνω το shιερούιν μου να πιάσω την οδοντόκρεμά μου τζιαι χαχά να πιάσω μέσα στο shιέρι μου μιαν κατσαρίδα κτηνόν επίσης, που ήταν στο ποτήρι γιατί ενόμιζεν επαίζαμε χωστό! Εν έχω λόγια να σου περιγράψω What a feeling! Ενόμιζα ήμουν σε διαφήμιση των Maltesers τζιαι εχόρεφκα στο τταβάνι ανάποδα! Κι όμως αγαπητέ μου φίλε, εν που έξω που έρκουνται κάποιες φορές αυτά τα αθάνατα μεταλλαγμένα όντα! Που τη γειτονιά, που τους λάκκους των χωρκανών, των χωραφκιών τζιαι του υπερπέραν! Εν με κόφτει αν εν η εποχή τους, το σπίτι μου εν πεντακάθαρο τζιαι εν τες θέλω ούτε μέσα, ούτε έξω, ούτε με κόφτει που απλά εν μια κατσαρίδα τζιαι εν άκακη. Νομίζεις! Φώναξε του ήρωα ΤΩΡΑ!, κλείστα ούλλα τα παράθυρα, φκάλε σπάσμα, πέταξε τα ούλλα που έshιεις στον νυπτήρα, φάε τα κόρνφλεϊξ σου, σκάσε τζιαι πήαινε ππέσε!
Μα εν τζιοιμούμαι καλά, θωρώ όνειρα ότι τζιοιμούμαι (κλασσικά) τζιαι εν πάνω μου ή φκαίνουν που το στόμα μου, όπως το Fear Factor τζιαι ξυπνώ μες τον πανικό με εκατόν διαφορετικές κινήσεις που εκατόν διαφορετικά είδη χορού που το πρωί ξημέρωμα. Εσκέφτουμουν πως εν θα επήαινα ποττέ σε έτσι παιχνίδι αν είshιεν κατσαρίδες, όσα εκατομμύρια τζιαι να μου δώκουν, γιατί πολλά απλά ήταν να πεθάνω τζιαι δεν θα μπορούσα να χαρώ ούτε σελίνι.
Ήρτεν μου τζιαι η τραγική μνήμη του "δεν ξεχνώ" : Πριν θκυό χρόνια, ήμουν σε ένα σπίτι τζιαι επαίζαμεν Master chef. Εμαίρεψα τους σούππα κκάρυ, μέλιν....... Αλλά ο παρέας του οίκου ενοχής, πρέπει να είshιεν το κκάρυ που το '74! Όταν το εβάλαμεν μέσα στη σούπα εν εφάνηκε τίποτε παράξενο. Όταν την εδοκίμασεν ο Master (εγώ, ρε) επέλλανεν! Εβάλαν ούλλοι μεσα στα πιάτα τζιαι αρκέψαν να τρων με ηδονή, ώσπου εσυνειδητοποιήσεν ο Master ότι τζιείνα που επιπλέουν εν ήταν φρεσκοαλεσμένο πιπέρι, αλλά μίνι κατσαρίδες! Έπαιξα το cool, είπα τους οι Κινέζοι τρών τες, η αλήθκεια εν τζιαι εκαταλάμβαινες τζιαι τίποτε με τόσο κκάρυ, αλλά στο τέλος εκάμαμεν ομαδικόν εμετό τζιαι επαραγγείλαμε delivery! Tragic!
Να μεν σου τα πολλυλοώ (α, έκαμα το ήδη; ε, σόρυ!) πλέον θωρώ κατσαρίδα κάπου τζιαι σφίγγουμαι να μεν αρκέψω τους χορούς μου που θα καταλήξουν στο Ζάλογγο. Πρέπει να μου το δώκεις ότι εν φωνάζω υστερικά, παραμένω απλά στις σπασμωδικές κινήσεις τζιαι στο χορό τζιαι μπορεί να τρέξουν λλίον τα μμάθκια μου, έτσι στα μουλωχτά .... Γιατί εν με κανεί ο φός, εν μπορώ να σκοτώσω θέμας τίποτε ζωντανό. Λυπούμαι τα, ξέρω το τζιαι αντιλαμβάνουμε ότι εν άκακα απλά εν κτιτζιάρικα όντα τζιαι πιθανόν να φοούνται παραπάνω που μας. Που την άλλη: πες σταματήσω τον οίκτο.....ΑΝΑΚΑTCHΙΩ να σπουρτήσω ότιδήποτε, ιδίως κατσαρίδα τζιαι να ακούσω τζείντο ΚΡΑΚ λες τζιαι σπάζεις αθάshια που πητούν αίμα τζιαι πίον.
Γι αυτόν άμα σου φωνάζω άντρα ήρωά μου να έρτεις γιατί "έshιει κατσαρίιιιδα" τζιαι έρκεσαι να με σώσεις από αυτό το σιχαμερό, πλακουτσωτό, φτερωτό, νυκτόβιο, παμφάγο πλάσμα, μέν πετάσσεσαι πάνω στην καρέκλα τζιαι να φωνάζεις, κάμνοντας τζιεί που τη γεναίκα, γιατί δεν μου διάς άλλα περιθώρια αντίδρασης παρά να με πιάει panic (τζιαι όι ο Πανίκκος), αλλά attack! Τζιαι μετά να μου λαλείς γίνομαι υπερβολική ....... Αφού είμαι υπερβολική, σκούπιστην τζιαι φκάλτην έξω (την κατσαρίδα!), χωρίς να τσιριλλάς πάνω στην καρέκλα! Εν τζιαι είμαστε στα μπουζούκκια! Ή σκότωστην απευθείας τζιαι κανεί τζιαι μετά σύναξε την, μεν με βάλλεις να συνάω εγώ τα αποσκατίθκια περι-πτώματα! Τί θέλεις να κάμω, να μετακομίσω;
Να το δούμε ψύχραιμα το θέμα! Η συνείδησή μου μου λέει:
Αφού εν είshιες κούκλα μου (αρέσκει μου το κομπλιμάντ) ποττέ θέμα με τα έντομα τζιαι τα ερπετά, σημαίνει εν απλά μια φοβία της εφτομάδας, άτε του μήνα τζιαι μετά θα περάσει, λόγω της ξαφνικής και βίαιης επαφής με το βλαττοειδές υπο-γήινο πλάσμα. Εξού και η ανακάλεση του τραγικού συμβάντος a la Chinese! Επίσης, θωρείς πολλά thriller horror τζιαι κόψε τα νάκκον. Τζιαι μεν παίζεις τον αντάρτη, χρησιμοποία το καταραμένο πολύτιμο αεροξόλ ή σύρνε παντόφλες τζιαι ξεκίνα να τες σκοτώνεις τζιαι μεν λυπάσαι, φτανή φιλόζωη! Βγάλε το δαίμονα από μέσα σου, που επήες στες εξωχές τζιαι έγινες ο εξάγγελος της χωράφας! Σκέφτου τί ωραίο είναι το theme αυτής της σεζόν, εν οκ τζιαι τα Εσπανιόλικά σου, χόρεψέ το τζιαι μεν καρτεράς τα καρναβάλια!
La cucaracha, la cucaracha......ya no peude caminar,
porque no tiene , porque le falta
una pata de atras........
= Κατσαριδού-λα, κατσαριδού-λα
δεν μπορείς να περπατάς!
Γιατί δεν έχεις, γιατί σου λείπουν,
πόθκια, shιέρκα τζιαι κκελλέ...........
Όπως τα ανέκδοτα με τη μικρή Αννούλα! Αλλιώς πιάε κανέναν κάττον τζιαι αμώλα τον να κάμνει χούβερ! Ή.... επειδή μας τα έπρισες, μετακόμισε ...... ΕΚΤΕΣ!
Αυτά που λες φίλε μου! Εν τζιαι είπα σου ένταλως επέθανεν η Ελπινίκη ένναιν; Εκάθουμουν στην κουζίνα τζιαι άφηκα το παράθυρο τζιαι την πόρτα μου ανοικτά τζιαι εβρέθηκεν στον διάδρομο των halls. Πρώτη φορά εφκύκεν πάρατζιει, τζιαι τελευταία! Ακούω μιαν σειρήνα τσιριλλιά: ήταν η συγκάτοικός μου η Εγγλέζα η παshιά, επάτησέν την τζιαι εξακολουθούσε να τσιριλλά! Αν εγίνετουν να την είχα μαζί μου δαμέ να πατά τες κατσαρίδες χωρίς να παουρίζει, θα ελύνετουν το πρόβλημά μου μια χαρά!
