Αγαπητέ μου ημερολόγιε,
Ξέρεις πως η πυγολαμπίδα ήταν κάποτε ένα απλό ζωύφιο, μέχρι την εσχάτη εκείνη μέρα που ρώταγε επίμονα το Θεό: "Πού να βάλω τη λάμπα;"
Ξέρεις επίσης πως το αντίθετο του αβοκάντο είναι το ... αβοξανασκέψου το;
Τούντες μέρες, που λαλείς εμπέδωσα τα πιο πάνω καλά, σαν έτρωα το άγευστο αυτό φρουτο-λαχανικό, που εν καταλάβω ακόμα αν μ'αρέσκει.
Όπως ξέρεις, πάντα βουρώ πολλά πράματα μαζί ταυτόχρονα. Πάντα ούλλα συμβαίνουν μου ταυτόχρονα, άμπα τζιαι εν τριολιστώ - έντα έχουμε το χαϊδευτικό εννα μου πείς. Σωστός! Με κάποιο σατανεμένο τρόπο καταφέρνω τα πάντα - πάλε καλά να λαλείς, άηστες επιπτώσεις, εν δευτερεύουσες. Τουλάχιστον, θυμικό: ακμαιότατον ή έτσι δείχνω.
Είμαι πολλά κοινωνικόν ζώον άμα θέλω τζιαι τούτο επλήρωνά το ακριβά, ακόμα τζιαι τωρά. Να σου περιγράψω μιαν απλήν Κυριακήν ας πούμε: Γάμοι, βαφτίshια, events, projects, οικογενειακά προβλήματα, χούλλα μαζί, τηλέφωνα να φακκούν που φίλους που ξέρουν ότι πνίεσαι - έδωκες αναφοράν που πριν ας πούμε - αλλά όι, θέλουν κουβέντα ή να θέλουν να σου βάλουν στο τηλέφωνο την βαφτιστιτζιά σου να σου μιλήσει μες τον χαλασμό του κόσμου, για να σε πει "Τατά"! Τζιαι μετά: Πάλε Δευτέρα;;; Καταντά γελοίο!
Θκίαλος, θκίαλος, αλλά η ψυshιή μου εν ευαίσθητη, γαμώ την κόλασή μου μέσα. Πληγώνουμαι εύκολα μες την καφρίλλα μου, όπως πολλοί με αποκαλούν. Κάφρισσα; Κάφρισσα φίλε μου. Ως τζιαμέ που βλέπει ο καθένας! Τζιαι lucky cactus, the story of my life! Μαραζώνω εύκολα με διάφορα, ιδίως για τις εμπειρίες που ζω καθημερινά στες δουλειές τζιαι στη ζωή μου. Εν θέμα επιλογών όμως, εν θέμα mentality, στόχων, εν θέμα προορισμού, ψυshιής. Κάποιος πρέπει να το κάμει, ένναιν; Λούννουμαί τα καθημερινά, no problem!
By the way εν τζιαι είπα σου, εβάφτισα τζιαι τον μικρόν Ομονοιάτη: Τραγική εμπειρία! Τίποτε, μα τίποτε εν με ελυπήθηκεν ο κατζιάρης. Ξέρω ότι εν βάσανο να σε βαφτίζουν, αλλά όι τζιαι έτσι! Ετσιρίλλαν μόλις εφκύκεν που την κολυμβήθρα, γιατί ο μαλάκας ο πάτερ - ναί είσαι μαλάκας ρε- έλουσεν του το λάδι που πάνω, κανονικά, σαννα τζιαι κάμνει σαλάτα με αβοκάντο για 200 νοματούς. Που το αγκανητόν εν εμπορούσα να συγκεντρωθώ τζιαι να κάμω βασικά πράματα. Τζιαι ο μαλάκας ετέλειωσεν το όλο βασανηστήριον μέσα σε 20λεπτά τζιαι εν επρολάμβαινα. Τζιαι εθύμωνέν μου συνέχεια τζιαι άκουεν τον ο κόσμος. Ο μικρός κατζιάρης Ομονοιάτης που το κλάμαν, εμελάνιασεν τζιαι ξαφνικά εσταμάτησεν να αναπνέει για αρκετά δευτερόλεπτα. Ήταν η στιγμή που εσταμάτησε να ακούεται τζιαι η στιγμή που ήταν να πεθάνω τζιαμέ, μες την εκκληshιάν. Όι τζιαι τίποτε άλλο, αλλά να πεθάνω μες την εκκληshιάν;;; Τζιαι ο μαλάκας να φωνάζει να τελειώνω, γιατί είshιεν τζι' άλλην βάφτιση μετά. Αφού εποφύρτην, έπιαν τον η μάνα του τζιαι προφανώς εν ήταν happy με τα skills μου. Ούτε το shιέριν εν μου εφίλησεν. Τα 110 ευρωπουλάκια τα πήρε όμως ο πατήρ του Θεού, με το σχόλιο: "Εν πειράζει, τουλάχιστον εννα έshιει όμορφη νούννα το μωρό" τζιαι εθώρεν το παπαδοπαίδιν του που ήταν νεω-κοράκι. Σίουρα για παπαθκιάν εν με κάμνεις με καμία πουτάνα ρε σκατοπάτερ. Ούτε καν για καντηλανάφτισσα. Επήεν ο θκιάλος στην εκκληshιάν τζιαι εκόλασεν τα Άγια; Αγία είμαι εγώ! Τελεία και ξικαύλα! Έπαιξεν τζιαι το κινητό του σαν εβάφτιζεν τζιαι εβούρησεν μες το ιερόν να το απαντήσει, να το πούμε τζιαι τούτο! Ουξτ ...Paradise Lost.... ουξτ! Στο κέντρο δε, ούλλα επηαίναν ανάποδα. Λάθος τραπέζια, εδιαλύσαν μας την τούρτα, εφέραν μας φαημένο ένα γλυκό, εχρεώσαν μας παραπάνω ... τζιαι ο μικρός Ομονοιάτης να χαχανίζει! Tragic λαλώ σου! Νever again! Βάζω στοπ.
Τούντες μέρες, αρκώ να πηαίνω δουλειά τζιαι αγχώνουμαι πολλά. Ο χρόνος εν σαν το string το βρατζίν, πίσω εν έshιει! Δεν βαριέσαι, πληρώννουμε παραπάνω άμα πάω πιο γλήορα; Αλλά να σε πιάσει το χαλάζιν τζιαι τα shιόνια μες το κατακαλότζιαιρον, να μπηκτεί η άλλη τζιαι να γίνεται της πουτάνας το κιγκλίδωμα, να μεν θωρείς να κλάσεις τζιαι να σε πιάνουν non stop τηλέφωνα;
Επέταξα το κινητό μου κάπου μες το σπίτι μετά. Για μια μέρα να μεν υπάρχω. Εξανάπιασα το που χαμέ μετά που μιαν ημέρα. Ήταν σπασμένη η οθόνη. Ωραία, τωρά εν ακούω. Μίλα εσύ!
Εμένα οι φίλοι μου είναι ....... μαύρα πουλιά - κοράζινοι. Εμένα τα νεύρα μου είναι ....σύρματα τεντωμένα. Εν ευλογία να έshιεις πολλούς καλούς φίλους, μακάρι οι 3 να εν νόρμαλ όμως, άκου με εντα που σου λαλώ! Νευριάζουν σε, αλλά εν τζιαμέ πάντα για σένα άμα τους χρειαστείς! Άρα σκάσε! Εν ευλογία να έshιεις δουλειές τζιαι να επιβιώνεις στες μέρες μας, μακάρι να μεν ήταν δύσκολος ο τρόπος ζωής μου/σου/μας. Εν μπορείς να τα έshιεις ούλλα, ευχαριστώ να λαλείς τζιαι να σκάζεις! Λαλώ ευχαριστώ κάθε μέρα ... Σκάζω! Τεντώνομαι με το ένα shιέρι ψηλά, ποττέ εν ηξέρεις, μπορεί μια μέρα να γίνω σούπερ ήρωας! Εκοπήκαν μου τα φτερά τούντες μέρες. Αλλά επειδή μεγαλώνω, μεγαλώνουν τζιαι τα τζιέρρατά μου. Καμία απώλεια. Αρτημελής!
Άρα θα το αβοξανασκέφτουμαι πάντα. Όσο για τον Θεό: Ρωτώ τον συνέχεια που να βάλω τη λάμπα, αλλά είπεν μου έβαλά την που τζιαιρό τζιαμέ που ξέρω αυτόχειρα, γιαυτό συνεχίζω να λάμπω ασταμάτητα! Όπως την ατάκα: "Θέλω κάποιον να με ερωτευτεί για το χιούμορ μου, αλλά δυστυχώς έχω ωραίο κώλο!".
