Την καταδίκη μου!

Αγαπητέ ημερολόγιε,

Σου γράφω για να σε ενημερώσω πως επρίστηκα να μου έρκουνται ούλλα ανάποδα! Άρκεψα να πιστεύκω πως εμμαθκιάσαν με ή πως είμαι καταραμένη! Που τον τζιαιρό που άφηκα την πολυαγαπημένη μου Παγοχώρα τζιαι ήρτα στη χώρα μου, νιώθω με κάθε τρόπο να θέλω να φύω. Η Ρίτσα θα μου πεί πως η φυγή δεν είναι η λύση γιατί εξαναείπεν μου το, τζιαι ξέρω το τζιαι η ίδια καλά!

Άνοιξα την δική μου δουλεία, έτσι για να μέν έχω τζιαι κανέναν πάνω στην κκελλέ μου, τζιαι που την μέρα που άνοιξα δεν δέχομαι παρά τηλεφωνήματα του στύλ : "Γειά σας, τι είναι εκεί; Πήρα ένα διαδημιστικό σας!" Αφού κρατάτε ρε δαίμονες το διαφημιστικό γιατί με ρωτάτε τί είναι εδώ; Πλέον απαντώ αυτόματα "Σουβλιτζίδικο, Καπαρέ ή Ψυχιατρείο", ότι μου φκεί ανάλογα.

Συνεχίζω με τους μαννοκυπραίους οδηγούς, που νομίζουν κάμνουν ράλι με go-karts. Τι με κόtchινα περνούν, τι προσπεράσματα χωρίς λόγο, τι μαλακίες μεσα στα highways , τι να μπαίνουν στες άλλες λορίδες χωρίς να δείχνουν..... Πάντα είχα έννοια άμα οδηγούσα με έτσι κατάσταση, τζιαι ήμουν πάρα πολλά προσεκτική. Πιάνω τζιαι 'γω καινούριο αυτοκινητούδιν με shίλιους κόπους τζιαι στερήσεις..... Την 1η μέρα που το πιάνω ένας -πιπ -με διπλοκάπμινο μου πετάσσει πετρούαν που τους τροχούς του, επειδή μάλλον εν που χωράφκια που έρκετουν, πάνω στον ανεμοθώρακα τζιαι λουβά μου τον, γίνεται tchιακίλλια! Σβήνω εγώ, χαράς την τύχη μου! Η 1ή του φορά! Το αυτοκινητούιν μου, χάνει την παρθενιά του με πολύ βίαιο τρόπο...... Μετά που ένα μήνα παρκάρω τη μαύρη θύελλα έξω που την παλιά μου γειτονιά τζιαι εκτάραν μου την πόρτα κάτι ποσπορούθκια με τα ποδήλατα! Τζιαι να μεν φκω να τα πατσαρκάσω τα κωλόπαιδα! Μετά που ένα μήνα..... είμαι highway 2η λωρίδα, να βρέshιει θέμας πολλά τζιαι να έχω μπροστά μου έναν σβηστό να πηαίνουμεν σημειωτόν για πάνω που 7 λεπτά!!! Να σε κουντήσουμε κύριε να ταράξεις; Μέ ταράσσει, μέ λαόνεται, επάταν συνέχεια τα στόπερ τζιαι ούτε είshιεν τα φώτα ομίχλης. Σε μιαν φάση αναπτύσσει, λαλώ εννα πάει στην πάντα που πρέπει - 7 λεπτά γαμώ το, εκάμαμεν τζιαι κίνησην - αναπτύσσω τζιαι 'γω, κρατώ λλήν απόσταση γιατί εφάνηκεν μου λλίον αμπάλατος, τζιαι τί κάμνει; Παλλουκώνει τα! Μάντεψε την συνέχεια! Εφυτέφτηκα στον κώλο του! Η απόσταση εν ήταν αρκετή........ Η μάυρη θύελλα έλυσεν ούλλη, μα ούλλη, τζιαι εμαύρισεν μου την καρκιάν αλλά τζιαι το πόι μου! Το 1ο ατύχημα του μήνα με μένα πρωταγωνίστρια! Ουάο! Τζιαι πέτε μου! Εσείς δηλαδή πόσην απόσταση κρατάτε που τον μπροστινό σας; 15 μέτρα; Επέρασα τζιαι την μέρα στο τμήμα για να κάμω κατάθεση. Ναί, ναί, είπετε μου το ούλλοι, τα σίδερα σάζουνται, αλλά πρέπει να μπορείς θέμας να τα σάσεις! Ευτυχώς που εν έπαθεν τίποτε ο αχάπαρος ο μπροστινός μου να έχω τζιαι το κρίμα του, γιατί εν θα το άντεχα! Κάθε μήνα ρε κάρ μου, θα παθαίνεις τζιαι κάτι; Εν κανεί που εφκύκες που τον κώλο μου΄να μεν πώ τζιαι που πόθεν αλλού, μέχρι να σε αποκτήσω, θα παθαίνεις τζιαι κάτι κάθε μήνα; Περίμενω τον επόμενο μήνα με σκόρτα τζιαι σταυρούς!

Να συνεχίσω με τα προβλήματα που έχετε εσείς οι φίλοι μου αλήτες πουλιά, που με επρίσετε τον τελευταίο τζιαιρό τζιαι εκαταπλακώθηκα. Νομίζω θα αρκέψω να σας χρεώνω, για να σάσω το αυτοκίνητό μου τζιαι να δικαιολογώ τζιαι το επάγγελμα! Υπάρχουν πολλά πιο σοβαρά πράματα που ο Πλάστης να μεν μας τα δείξει, γι'αυτό να είστε υπομονετικοί, τζιαι να τα ζείτε ούλλα σαν να είναι η τελευταία φορά, τζιαι αήστε με τζιαι μένα ήσυχη να πνάσω, για να μεν τριολιστώ τζι' άλλο!

Τζιαι συνεχίζω ημερολόγιε, γιατί το συγκεκριμένο δέν έχει εξήγηση. Παρπατώ κάπου τζιαι θωρούν με ούλλοι παράξενα! Είμαι εξωγίηνη; Για να πάω κάπου θα κουτσουφλίσω τουλάχιστον 5 φορές. Στα καφέ πού πάω, πάλε γυρίζουν ούλλοι πάνω μου τζιαι γυρίζω τζιαι γώ να δώ τί έχω! Πάντα θα shιoνώσω τον καφέ μου, τζιαι λεφτά εν θωρώ. Μιλούν μου άγνωστοι τζιαι κάμνουν μου κομπλιμέντα τζιαι αμέσως παθαίνω μικρές αλλά τρομακτικές καταστροφές. "Εν πολλά ωραίο το κολιέ σου": -ππαττ- κόφκεται τζιαι γίνεται χάντρα-χάντρα κομμάθκια. 'Τα μαλλιά σου εν φυσικά; Εν τέλεια": οι εν φυτευτά, είμαι κκέλισσα τζιαι φορώ περούκκα! Τζιαι τσάκ, θα πιαστεί η χαίτη μου στα βραshιόλια ή την τσέντα της φίλης μου (μεν ρωτάς πώς και γιατί) και μάταια να προσπαθεί να με ξεμπλέξει, χάνωντας πολύ πολύτιμη ποσότητα τρίχας. Είπαν μου το 5 φορές, έγινε 5 φορές το ίδιο ακριβώς σκηνικό. Σπάζουν τα τακούνια μου (που σπάνια φορώ) στο πούποτε, χάνω πράματα που χρειάζομαι, χαλούν τα κινητά μου... Ξέρεις πως σε διάρκεια 3 μηνών άλλαξα 3 κινητά; Ξέρεις πως με έπιαεν το ρεύμα άλλες 3 φορές επειδή απλά έντζισα στην μπρίζα, γαμώ τη Λίζα; Εν είμαι προκαταληπτική καθόλου, αλλά άρκεψα να φοούμαι, επάγωσεν το πνεύμα μου! Γιατί όμως παίρνω τόσην αρνητική ενέργεια, τί σκατά έκαμα εγώ τζιαι ούλλα έρκουνται πάνω μου, γαμώ την καταδίκη μου; Αν εν κακό τζιαι ξόριστο!