Πάσχα των Ελλήνων Πάσχα

Πιστεύω πως η πιο metal γιορτή της χριστιανοσύνης είναι πολύ metal, πιο metal δεν γίνεται!

Αγαπητέ μου τράουλλε (εν χαϊδευτικόν ολάν!) , σεβασμιώτατε και μακαριώτατε προκαθήμενε επικεφαλή και πάσης  Εκκλησίας Κύπρου, Αρχιεπίσκοπε!
Πριν να με αφορίσεις και επίσημα, δεν το λέω αυτό για να σου πάω κόντρα, παρ'όλα τα λεγόμενά σου ψες σε εκπομπή, που δεν επιστεύκαν τα αυτιά μου τί άκουαν:You know man, που είπες: ό,τι θέλεις κάμνεις με λλία λόγια, γιατί είσαι ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου! Never mind, να σου το αναλύσω δια ταύτα:

Σταύρωση, μαστιγώματα, blood, θάνατος, επιτάφειος τζιαι ψαλμωδίες θανάτου, raising from the deads, walking as a ghost, spirit, immortality, life after death ...... Και συνεχίζω με το celebration - festivity! Η ιεροτελεστία της Ανάστασης: Πάμε με λαμπάδες στην εκκληshιάν τζιαι ψάλλουμεν γεμάτοι συγκίνηση. Ανάφκουμεν λαμπρατζιά τζιαι κρούζουμεν ομοίωμα του Ιούδα, όπως εκρούζαν τες μάγισσες στο Μαισαίωνα. Θυσιάζουμεν αμνούς του Θεού προς τιμήν της Ανάστασης τζιαι της τζοιλιάς μας: σφάζουμεν αρνιά, τα σουβλίζουμεν από την κωλοτρυπίδα μέχρι την κκελλέ, ψήνουμέν τα στη φωθκιά αργά τζιαι βασανιστικά (για μας εννοείται) τζιαι τα τρώμεν - oh yeah man - με τσακρίν μπυρούαν ή ζιβάναν. Κάμνουμεν κοκορέτσι! Ξανασφάζουμεν ένα ζώον, καταπροτίμησιν αμνοερίφιον. Μετά την αιματοχυσία, ξετζοιλιάζουμέν το τζιαι φκάλλουμεν τα έντερά του. Πιεζουμέν τα να φκούν ούλλα τα σκατά που μέσα. Πιάννουμεν άλλην σούβλα τζιαι καρφώνουμεν ένα-ένα τα εντόσθια του αμνού. Πλυννισκούμαστεν που τα αίματα, πασαλείφκουμέν το με μυρωδικά μπαχαρικά να φύει η βρώμα, καθίσκουμέν το στη φωθκιά της φουκούς τζιαι τσιμπουρούμεν που πάνω ώσπου να ψηθεί, πίνοντας μπύραν ή ζιβάναν. Πιάνουμεν τα μωρά των κοτοπουλακίων, χογλάζουμεν τα τζιαι μετά βάφουμέν τα κόtchινο στο χρώμα του αίματος ή τζιαι με ποικιλία. Ε, θέλεις τζιάλλα; Εν τζιαι διαφωνώ με τα έθιμα τζιαι τες παραδόσεις μας, μα τον Τζάκ τον Αντεροβγάλτη! Πίστεψέ με γουστάρω τρελλά Πάσχα! Αλλά θα συμφωνήσεις μαζί μου έναιν;
Happy bloody Easter goat - skulled man! Ακόμα τζιαι το χαϊδευτικό σου παραπέμπει σε dark καταστάσεις. Χιχι. Οκ man, μεν τριολίζεσαι, τούτο εν δουλειά δική μου!

Φιλούθκια,
Η σέξυ Τριολίνα σου!

Ππι Ες: Μεν καρτεράς να shιύψω, έδωκες μου άφεσιν αμαρτιών αν δεν θυμάσαι, στην πρώτη μου εικαστική επιμέλεια - (εκάμαμέν το τζιαι τούτο, ναί, έμεινεν να πουλήσουμεν κώλον) - που σε έπιασεν ο χαττάς με τη Μαρία τη Μαγδαλινή με τα tattoos (mine) τζιαι τους πολυελαίους με τα βιλλούθκια (not mine). Είπα σου εννα αφοριστώ που μόνη μου, μετά είπες είναι και αυτό μια εικαστική άποψη, δεν θέλουμε άλλον Καζαντζάκη. Άμα σου εξήγησα το σκεπτικό με ούλλο το σέβας πρώτα προς τα θεία τζιαι μετά προς εσέ τον ιδίον, εκτιμήθηκα και από την Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησία! Τζιαι που το Άγιο Πνεύμα! Είδες; Μα ενόμισες εν τυχαία ούλλα; Εξάλλου συμφώνησες πως η συγκαλλιτέχνιδα δεν έκαμεν τον πολυέλαιο για την εκκληshιάν, ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός! Είπαμεν έχουμεν χιούμορ, αλλά έχουμε τζιαι σεβασμόν. Μετά είπα σου τζιαι τί ήπια! Εν αγόρασες όμως κάτι, τόσα λεφτά που έπιασες τζιαι  πιάνεις κατά χρόνους τζιαι έμεινα με τα βιλλούθκια στο shιέριν ......τστστς!

Happy Easter αγαπητέ μου αναγνώστη, φίλε και συν-μπλόγκερ.
Ηappy Easter to everyone!
Τζιαι πριν να ππέσεις να με φάεις για τα συγγραφόμενα τζιαι τα συμπραξόμενα, δέκτου το χιούμορ μου τζιαι εννα με καταλάβεις .... κάποτε! Αν μη τι άλλο ο Αρχιεπίσκοπος πιάνει το χιούμορ μου τζιαι τζείνος αποφασίζει! Shlaaang!

Τραουδούιν; Το λαλήσαν δια των προφητών: