Μον-τέλ η ματαιότις # 1

Φώτα, κόσμος, ομιλίες, χάχανα, κουτσομπολιά...... "Έτοιμη; Βγάινεις κοριτσάρα μου". Μα εγώ δεν μπορώ. Πάγωσα! Το μόνο που μπορώ να σκεφτώ είναι το τί λένε από κάτω, τους ακούω όλους μαζί, ακούω τα πάντα και οι φωνές τους σμίγουν σαν ένα βουητό με τη μουσική. Βλέπω στα βλέμματά τους την ειρωνία, το θαυμασμό, το σαρκικό πόθο, την απαξίωση, τον χλευασμό, λαγνεία, ανάλογα σε ποιον κοιτώ και πώς με βλέπει. Αυτή θα είναι η τελευταία μου φορά , δεν μπορώ άλλο, το συχγάθηκα. Βγήκα. Περπάτησα, κουνήθηκα, πίδειξα και αυτό το ρούχο, προκάλεσα, χαμογέλασα.....ψεύτικα. Άρεσα ακόμη μια φορά, φάνηκε στα πρόσωπα, στα σφυρίγματα, στο χειροκρότημα και ένιωθα αηδία. Το ρουχό , τα παπούτσια, τα αξεσουάρ τα είδε κανείς; Πολύ αμφιβάλλω. Ίσως καμιά πλούσια που θα ξόδευε τα λεφτά του μπαμπά ή του πλούσιου συζύγου ή καμιά τσατσόγρια ψωνάρα. Και εσύ που τα παρέγγειλες, πάνω σου πώς θα δείχνουν νομίζεις; Που μας έχουν καμουφλάρει στο μακιγιάζ, που τα έφτιαχναν με τα τσιμπιδάκια μέχρι να πονέσουμε και μας κτένιζαν για 2 ώρες μέχρι να κάνουμε πονοκέφαλο, για να μας δεις εσύ για 2 λεπτά! Δεν μπορούσα άλλο...........

Και δεν είναι η αδυναμία μου ή η αγοραφοβία μου στην πασαρέλα, είναι κι άλλα...... Εσείς οι συγχαμεροί ατζέντες που προωθείτε τα μοντέλα σαν να εμπορεύεστε κρέας λαπά και εκμεταλλεύεστε το νεαρό της ηλικίας τους και τον πόθο τους να θριαμβεύσουν σε ένα χώρο της αρεσκείας τους, εσείς που μετατρέψατε τον χώρο της μόδας και του design σε μπουρδέλο. Γλειώδεις άνθρωποι που δεν τους νοιάζει, μόνο το πώς θα τα οικονομίσουν απο τις διαφημίσεις του σέξυ υπερκαταναλωτισμού, αλλά  και το πώς θα πάρουν σαρκικές απολαύσεις από αδύναμα ανορεξικά σωματάκια με μπόι το διπλάσιό τους. Και σείς τα μοντέλα; Τί, βλαμμένα είστε; Γιατί σε προσκαλεί μωρή σπίτι του; Για δουλειά; Γιατί σου τάζει δουλείες τις οποιές δεν πάιρνεις ποτέ ; Γιατί σου τάζει χρήμα και δόξα; Είναι χωρίς ανταλλάγματα; Φυσικά τίς παραπάνω φορές, εκτός απο ακραίες περιπτώσεις, τίποτα δεν γίνεται με το ζόρι. Εσύ το επιλέγεις, εσύ το αποφασίζεις, αν θες να εκπορνεύσεις το σώμα και την ψυχή σου για την διασημότητα ή έστω για μία καλύτερη ζωή. Εκτός αν είσαι πολύ τυχαιρός και πέσεις σε πολύ επαγγελματιές (συνήθως στην Ευρώπη και Αμερική) , που είναι απαλλαγμένοι απο τέτοιες διαφθορές και απλά τους δουλεύεις πιστά, με τις απαραίτητες θυσίες που απαιτεί ο χώρος και χωρίς να επιλέγεις πάντα τις δουλειές σου, μέχρι να παλίωσει η μπογία σου και να σε σουτάρουν για καινούρια και νεώτερα φρούτα. Τίμια δουλειά, αλλά με συγκεκριμένες προδιαγραφές, στις οποίες δεν φέρεις πάντα γνώμη .

Εγώ τυχαία μπλέκτηκα εδώ, από δική μου επιλογή βέβαια, ήλθον, είδον και ευτυχώς για μένα απήλθον. Με βρήκαν στον δρόμο εμένα και μου πρότειναν δουλεία. Μου έτυχε 2 φορές στην Κύπρο και μια φορά στην Αθήνα. Λέω : "Τί σκατά ρε; Δεν δοκιμάζουμε χαλαρά, να δούμε;" Είχα και ανάγκη τα λεφτά και για μένα τότε ήταν η εύκολη λύση.

Έτσι ξεκίνησα και ‘γω..... Άρχισα με πολύ μικρές δουλείες: promotion, PR σε clubs και καμιά διαφήμιση που ήξερε μόνο η μάνα μου και η γειτονιά, ώσπου ήρθα σε επαφή με μεγάλα κεφάλια! Αυτόματα σε αναγκάζουν να σκέφτεσαι μόνο την εμφάνισή σου. Σου την πέφτουν χύμα, ιδίως αν είσαι κοπέλα και άμα σε δούν σοβαρή, έξυπνη και πως ξέρεις τί θέλεις και δεν μασάς, ώπα! Ξενερώνουν και αρχίζουν τα επαγγελματικά απευθείας. Τους ενοχλεί το ύψος σου, που ενώ το 1,70 πρίν δεν το πρόσεξαν, τώρα ο πύχης ανεβαίνει πρέπει να είσαι 1,75 και άνω! Τους ενοχλεί το ότι δεν είσαι φύλλο και φτερό, σου γράφουν και διίατα να τα χάσεις όλα να ....στραγγίσεις σαν το παστό κυπριακό χοιρομέρι. Τώρα θυμούνται να σου πούν πως το πρόσωπό σου δεν είναι καθαρό, φαίνονται οι τρυπίτσες των πόρων σου και πρέπει να τινγκαρίζεσαι στο make-up από το πρωί ή να κτυπήσεις μια πλαστική ή έστω lazer. Εγώ αρνούμαι να τα κάνω, δεν είμαι χοντρή να χάσω κιλά, είμαι υγιής , ύψος δεν μπορώ να βάλω, ναί δεν είμαι καμήλα , και σιγά μην σου κάνω πλαστική απο τα 20 μου γιατί βλέπεις τις ατέλειες μου μόνον αύτη τη στιγμή, επειδή δεν σου κάτσαμε. (Όχι πως δεν διορθώνουν την κάθε ατέλεια σου με επαγγελματικό μακιγιάζ ή με μοντάζ). Απο όλα τα μοντέλα που είδα από κοντά, ούτε τα μισά δεν έχουν ολοκάθαρο πρόσωπο, εκτός απο τους πλαστικούς και τους λαϊζαρομένους. Τρώω φωνές και βρισιές του άλλου κόσμου! "Ένα λεπτό κύριος, εσείες δεν με επελέξατε; Εγώ ήρθα να δώ τί παίζει, δεν είναι ανάγκη να τα κάνω άμα δεν θέλω και finito la musica passato la fiesta ". Όχι! Αντιμιλώ, νομίζω κάποια είμαι και πετώ το μέλλον μου στον αέρα. Μα ποιό μέλλον μου; Αφού εγώ δεν είμαι μοντέλο, περαστικιά ήμουν, πέρναγα απ'τον δρόμο! Όπως το δεί ο καθένας .......

Μαθαίνω μετά απο λίγο, πως ένα από τα πιο γνωστά μοντέλα της Κύπρου, sex: θύλη και πρώην Star Kύπρου δεν έφερε καμία αντίρηση να κάνει πλαστική και να βγαίνει ασύστολα με ένα κωλόγερο επιχειρηματία, μεγάλο κεφάλι της Ελληνικής μόδας, για να παίρνει δουλειές, να ζεί με πολυτελές ανέσεις, διασημότητα (και σιγά τη διασημότητα, το Μπόλιγουντ είναι πιο γνωστό) και να πηδιέται με τον γέρο ή όποιον θέλει μετά του ωφελίμου! Έπεσα απο τα σύννεφα, την είχα για καλό παιδί, δεν ξέρω, ψιλοαπογοητεύτηκα! Απο την άλλη, αφού γουστάρει και είναι καθαρά δική της επιλογή, με'γεία της και χαρά της! Ακολούθησαν και άλλες τέτοιες πληροφορίες για χίλιους άλλους "διάσημους" σε Ελλάδα και Κύπρο, άντρες και γυναίκες! Ακολούθησαν επίσης και χυδαίες προτάσεις, παρτούζες, ναρκωτικά, "να πηδηκτείς με τον τάδε και θα σου κλείσει δουλειά" ή "να κρατήσεις συντροφιά αυτού και ότι έθελε προκύψει, εσύ θα πληρωθείς" και ό,τι άλλο μπορείς να φανταστείς, απλά για να μου δώσουν μια πολύ hot και ακριβοπληρωμένη διαφήμιση ή δουλειά! Της αρνούμαι όλες μια-μια και μένω πίσω, κανένας δεν με ξέρει!

Επόμενο shock, μου έρχεται πρόταση να φωτογραφηθώ για το ελληνικό Playboy!! Το σκέφτομαι λίγο, το ζορίζω, το συζητώ με τον μαλακοπίτουρα τον ατζέντη μου και του λέω αν δεν είμαι γυμνή και απλά σέξυ δέχομαι. Όχι, αφουγκράζεται, με θέλουν εντελώς γυμνή, τσιτσίδη! Καλά, είδα πολλές φωτογραφίες άλλων γυναικών που δεν ήταν τσιτσίδη, δεν κάνουν μιαν εξέραιση και για μένα; ΌΧΙ! Εγώ δεν είμαι δίασημη να έχω και απαιτήσεις από αύτους, πρέπει να πώ ναί, τα λεφτά είναι πάρα, μα πάρα πολλά, και θα γίνω και γνωστή. Καλά ανθρωπέ μου, σκέφτου να με δεί έτσι ο πατέρας μου και η μητερόλα ασπούμε, πάνε οι άνθρωποι, θα πάνε απο καρδιακό. Και όχι, δεν με τιμά καθόλου σαν άνθρωπο και σαν γυναίκα η πρόταση αυτή. Και ως τί θα γίνω γνωστή; Ως γυμνό κουνέλι; (Σκέφτου μουtchιές που θα παίζονταν πάνω μου τζιαι που κανέναν γνωστό μου θέμας!). Είπα εγώ όχι, είπε κι αύτος αϊσιχτίρ και με έδιωξε! Fair enough! Ένιωθα χαρούμενη και δυνατή παρ'όλα αυτά! Υποστήριξα τα θέλω μου και ζύγισα τες αξίες μου και το τί θέλω σαν άνθρωπος! Όλοι με είπαν θεοπάλαβη, συντηριτική, μου την είπαν τόσες πολλές φορές για αυτό που έκανα, που πλέον απλά όλα αυτά ακούγονταν κλανιές στ'αυτιά μου.

Μου είπαν κάτι άλλοι πιο απλοί και πιο καλοί άνθρωποι του χώρου να λάβω μέρος σε κάτι fashion shows, για "κανονικά" μοντέλα, με ζήτησαν για κάποια shows στο εξωτερικό, μερικές φωτογραφίσεις και μάλιστα μου έδωσαν την ευκαιρία να διοργανώσω μόνη μου και κάποια shows για φιλανθρωπικό σκοπό. Το τελεύταιο πράμα που θυμάμαι όμως είναι η εικόνα που ανέφερα στην αρχή. Δέν μπορώ πάγωσα! Γιατί το κάνω αυτό; Κοίταξα τον εαυτό μου στον καθρέφτη με τα φωτάκια γύρω-γύρω. Μοιάζω τόσο ψεύτικη, τόσο όμορφη, τόσο άγνωστη. Με το δάκρυ που μου ξέφυγε, πασάλειψα αυτό το πράγμα που ήμουν. Αυτό, δεν είμαι εγώ! "Πώς έγινες έτσι μάνα μου, είσαι μια μουντζούρα". Η κοριτσάρα τώρα έγινε μουντζούρα. Για ένα παράξενο λόγο, ένιωθα πιο όμορφη από ποτέ. Πήρα λίγα decent money, τα είχα πολλή ανάγκη τότε, γιατί περί αυτού ήτανε και από περιέργεια περισσότερο και πήρα απόφαση να σταματήσω. Δεν επρόκειτο να μου προσφέρουν κάτι πιο μεγάλο, γιατί δέν ήμουν κάποια, δεν είχα μέσο και ούτε προσφέρω κάτι άλλο για να ανταμειφθώ ανάλογα, και ούτε και το αποζητούσα κιόλας. Δεν με ενδιέφερε καθόλου από την αρχή. Αφού επισκεύτηκα και αυτό το μοτέλ, είδα τί εστίν, απήλθα! Με το κεφάλι ούτε χαμηλά, ούτε και ψηλά, γιατί δεν ήξερα αν ντρεπόμουνα έστω που υπήρξα για λίγο καιρό μέρος αυτού του χώρου, αλλά απήλθα.

Δεν γράφω γιατί θέλω να το παίξω ατίθασο νίατο ή για να κρίνω κάποιον, γράφω για να μοιραστώ την δική μου εμπειρία σαν εξιλέωση και για να προστατεύσω άλλους που θέλουν να κάνουν κάτι παρόμοιο. Η ματαιοδοξία του ανθρώπου, ιδίως της γυναίκας για ομορφία, χρήμα και φήμη φτάνει σε απίστευτα όρια. Πρίν κάνεις ότι κάνεις, σκέψου πως αυτό θές να κάνεις πραγματικά και πλήρωσε το τίμημα, αλλιώς μείνε στα μικρά και τίμια πράγματα και γάμα τη δόξα,  γιατί αυτά κάποτε σου δίνουν και μεγαλύτερη χαρά. Μείνε στα μικρά και αν έρθουν και τα μεγάλα και είσαι έτοιμος ή μπορείς να τα δεκτείς και να τα χειριστείς και μετά: καλώς! Μην θυσιάσεις τον εαυτό σου όμως για κάτι μεγάλο, αν δεν αξίζει! Το να πουλάς το σώμα σου και την ομορφιά σου είναι και αυτό μια λύση σε αυτά που επιδιώκεις να πετύχεις σαν άνθρωπος. Ο καθένας μας είναι διαφορετικός και ζητά κάτι άλλο στη ζωή. Το να πουλάς τις αρχές, τα πιστεύω σου και τα θέλω σου, αυτό δεν είναι λύση, απλά η ψυχή σου χάνει το δρόμο της. Και η ομορφία είναι μέσα μας, όχι στη μόδα, όχι στα περιοδικά, όχι στο τι φαίνεται προς τα έξω. Και σ’αυτό το show της ζωής θεατής είσαι εσύ, στο χέρι σου είναι το τί βλέπεις και με τί θρέφεις την ψυχή σου, για να σταματήσει ο χώρος αυτός να είναι τόσο σαχλός και να χάνει τον αρχικό του σκοπό: να πουλά ρούχα!