Εμπειρία Ζωής

Πρέπει να σας πω την εμπειρία μου, θα καταλάβετε γιατί!

Η μια από τις πολλές μου κουμπάρες θα γεννούσε και λόγω πολύ σοβαρών προβλημάτων που αντιμετώπιζε, ζήτησε από εμένα ως αδερφική της φίλη και νονά του πρώτου της τέκνου, να παρευρεθώ μαζί της την ώρα που γεννά, να της κρατώ το χέρι, το πόδι, ό,τι προκύψει λοιπόν, σ'αυτή τη δύσκολη στιγμή. Ως γνωστόν, εκτελώ τα κουμπαρικά μου καθήκοντα σε άριστον βαθμό (είμαι κουμπαρόσπασμα) αλλά και κουμπάρα να μην ήμουν, όταν ο άλλος ζητά εσένα να είσαι παρών σε τέτοια σημαντική και προσωπική στιγμή, δεν λέει να αρνηθείς. Oξά;

Βέβαια είχε τις επιφυλάξεις της φοβούμενη ότι με τις αντιλήψεις που έχω περί μητρότητας και τέτοια, συν ότι χέζομαι τρομακτικά τους γυναικολόγους σε σημείο να τους αποφεύγω όπως αποφεύγω το λιβάνι ότι: (1) Δεν θα θέλω με καμία πουτάνα δύναμη να γίνω μάνα  (2) Θα βάλω Χ σε όλους τους γιατρούς που ξεκινούν από "γυναικο" και θα πάθω κάτι καμιά μέρα και δεν θα γνωρίζω τον λόγο (3) θα λυποθυμήσω από το θέαμα ή από τον φόβο μου, από το μαιευτήριο να καταλήξω στο νεκροτομείο, στην κηδεία μου να με κάψουν, να παίζει το "Show must go on" και ούτω καθεξής......

Από την άλλη, και λόγω καταστάσεων, δεν ένιωθε τόσο άνετα μαζί με κάποιο άλλο πρόσωπο, συν του ότι ξέρει το πάθος μου για εχγειρήσεις, την ψυχραιμία μου σε παροχή πρώτων βοηθειών, το αστείρευτό μου χιούμορ ακόμα και σε ώρες που δεν αρμόζει των περιστάσεων και τις ψυχολογικές, φιλικές και πνευματικές μου ιδιότητες. Τέλος πάντων, έγινε! Το έζησα και αυτό!

Δεν έχω λόγια να σας περιγράψω τις εικόνες ή εστω τα συναισθήματα που ένιωσα! Έχω να σας πω ότι μύριζε σαν κρεοπωλείο! Καλά, θα σας πω! Η γέννα ήταν φυσική και κανονική, χωρίς επιπλοκές. Το μουννοδοχείο γίνεται τεράστιο: σίκλα! Τα αίματα και τα υγρά ρέουν ασταμάτητα, πιο messy επέμβαση πεθαίνεις! Τί δάκτυλα, τί ψαλίδια και τί λαβίδες μπαίνουν εκεί που φαντάζεσαι, δεν φαντάζεσαι! Ο πόνος αρκετός και πολύ υποκειμενικά ανεκτός! Το σπρώξιμο και το πόβγαλμα του χεριού μου που τσιλλά, σφίγγει, τραβά, ακκάννει η γεννούσα, απίστευτο! Ως τη στιγμή που σφίγγεται τελευταία φορά και ένα μαύρο μωρό ξεπροβάλλει και με πίεση εκτινάσσεται στην κυριολεξία μέσα στη λάντα με τα αίματα και λοιπά υγρά. 

Με το πρώτο κλάμα, απλά έκλαψα με λυγμούς, φίλησα τη φίλη μου και έβαλα το κεφάλι μου δίπλα στο δικό της (όπως στα έργα). Έκοψαν τον ομφάλιο λώρο και βγάλανε τον σάκο. Ένα από τα αστεία μου ήταν να κάμουμε shιεφταλιές με αυτόν. Ήρτεν της να με πνίξει με τον ομφάλιο λώρο, γιατί εβασανίζετουν να γελά τόσες ώρες στον πόνο της. Την έραψαν λευκαρίτικα. Μας έφεραν το μωρό που άσπρισε! Τα ξέχασε όλα! Ήταν τόσο χαρούμενη, τόσο ανακουφισμένη, είχε στην αγκαλιά της ένα πανέμορφο και υγιέστατο παιδί, το οποίο αμέσως το μπαγάσικο άνοιξε τα μάτια του και ανταποκρινόταν στις φωνές μας με ήχους και "χαμόγελα".  Μέσα μου έπαιζε το "Amazing" των Aerosmith non stop και σκεφτόμουν πως ίσως να βάφτισα το λάθος παιδί. Οξά;
Μέσα μου γεννήθηκαν τόσα πολλά που αγνοούσα ότι υπάρχει έστω η παραμικρή πιθανότητα να. Πιχι: Να μάθω και 'γω να ανοίγω τα πόδια μου στον ειδικό γιατρό και να ανέχομαι το ψαχούλεμα με μητρομήλη και λαβιδοτέτοια για το καλό μου. Να μάθω πόσο τέλεια είναι η φύση μας, αν όλα πάνε φυσιολογικά....πώς στο καλό το μωρό ξέρει να πάρει θέση και θέλει να βγεί (;) τί μηχανισμός υπάρχει (;) και γαμώ τα ένστικτα! Να μάθω να αντέχω τον πόνο.... πόσο ψύχραιμη και κιουρία ήταν η φίλη μου, έστω αν ξαναγέννησε με καισαρική και πόσο όμορφη ήταν, έλαμπε, παρ'όλη την ταλαιπωρία  ........ εγώ ίσως να γινόμουν ρεζίλι, σίουρα ήταν να ξετίμαζα! Υπάρχουν θαύματα, γιατί εν εξηγείται αλλιώς πως η μάνα ξεχνά τον πόνο αμέσως και πόση μαγική εν η στιγμή που παίρνει το μωρό της αγκαλιά για πρώτη φορά! Γεννήθηκε ο Hannibal Lecter μέσα μου, καλάν η ιατρική. Δεν λιποθύμησα, ούτε ζαλίστηκα, ούτε φοβήθηκα λεπτό! Κάθε άλλο έβλεπα καλά-καλά και βοηθούσα τον γιατρό. Μου είπε πως χαραμίστηκα και πως κάνω για χειρούργος. Επήρα πάνω μου! Έξερα τζιαι τα εργαλεία τζιαι εποτάβριζά τα. Τέλος, ανακάλυψα ότι έχω μητρικό ένστικτο! Όχι μόνο δεν φοβήθηκα, αλλά ζήλεψα! Θέλω και 'γω κάποτε, κάποτε βρε παιδί μου να βιώσω αυτήν την εμπειρία, να βγάλω από μέσα μου ένα πλάσμα και να είναι δικό μου. Ακούεται λλίο scary έτσι που το γράφω, αλλά αλήθκεια σας λαλώ έτσι εμπειρία δεν υπάρχει στον κόσμον ούλλον! Τα άλλα ούλλα θα έρτουν από μόνα τους, πέστε το και στη Βεατρίκη!

Βγήκα από το σφαγείο χαρούμενη, να ανακοινώσω στους παππούδες και λοιπούς συγγενείς τα χαρμόσυνα νέα. Τα πόδια μου έτρεμαν. Φορούσα τα ίδια ρούχα με τον γιατρό. Με σταματά μια γυναίκα:

- I want to take my baby into my room, is it ok nurse?

- I'm not a nurse, I'm a doctor honey. Let me ask a nurse about it! 

(Πάντα έθελα να το πω τούτο τζιαι αν έχω αϊπιν πε μου!!!!)

Μικρές Αληθινές Κυπριακές Ιστορίες

(Βάλλω age desclaimer, να μεν ενοχληθείτε)

1. Η Θανάσιμη Πεθερά
Στο κυπριακό κομμωτήριο ακούεις τζιαι μαθαίνεις τα πάντα! Ποιος εχώρισεν, γιατί, ποιος εκεράτωσεν ποιον, ακόμα τζιαι ποιος εππήδησεν που την πολυκατοικία μου τζιαι εσπούρτησεν τζιαι 'γω εν επήρα χαπάρι! Ένας μικρός διάλογος στους πολλούς:
- Ο γιός μου έφερεν μου την έσσω κόρη Σούλλα τζιαι μεινίσκει μαζί μας κανονικά!
- Εν τζιαι ακούει σε μόνον η Σούλλα κυρία μου, που φωνάζεις που κάτω που το τέθκοιο που βράζεις τζιαι εν ακούεις τη φωνή σου! σκέφτεται αθόρυβα το Τριολούιν.
- Ε, εν τα που λαλεί η νύφη σου; απορεί η Σούλλα η κομμώτρια (να την ονομάσουμε έτσι, γιατί αρέσκει μου το όνομα Σούλλα για κομμώτρια τζιαι ναν τζιαι που τον Μουτουλλάν, οκ;)
- Μεν την λαλείς έτσι, μεν την λαλείς έτσι! Όι μάνα μου, εν έshιει τσίππαν πάνω της. Άκου μαειρεύκει της ο γιός μου............

-

, λέει η Σούλλα και ξεκινούν και οι δυο το γάβγισμα, πως η γεναίκα για ναν καλή γεναίκα τζιαι άξια της πεθεράς, πρέπει να μαειρεύκει πάντα, να το πω εν συντομίαν!
Η απάντησή μου η κρυφή: Σε έτσι γεναίτζιες που εν τζιαι σχετικά νεαρές σε ηλικία, εν τους αξίζει ισότητα! Γιατί όι να μου έχεις τον κανακάρη σου στα ώπα-ώπα κυρία μου, τζιαι άμα μείνει μονος του να μεν ξέρει να βράσει ένα πιάτο φαί τζιαι να θέλει τη μάμμα του 25 χρονών γάαρος, γιατί πάντα εν η γεναίκα που μαειρεύκει, τζιαι μετά να μου ζητάς ισότητα! Φκάλε φάουσαν τζιαι ρέξε στην κουζίνα σου!

2. Η μαύρη από το Τσιμπουτί
Είμαι σε γάμο χλίδα της χλίδαντος με πολλά μεγάλη παρέα, σχεδόν ούλλοι νεαρά ζευκάρκα ή οικογενειάρχες. Ούλλοι στρακόττον που την πείνα, γιατί η γκουρμέ αγγουροπεπονόσουπα τζιαι τα θκυο σπιρκά λουφκιά, εν εσώζαν την κατάσταση, άρα έπινες να ξιάσεις την πείνα σου. Καν το γκουρμέ λουκκούμι εν ετρώετουν: έμοιαζε με τζιείνους τους τίτσιρους τους κάττους που εν έχουν τρίχα πάνω τους, μάγκουμου βάλτε του λλίο στέβια που εν της μόδας να τρώεται. Γίνεται λοκκούμι χωρίς ζάχαρη; Πολλά υγιηνός γάμος: μπλιάξ! Επιάετε την εικόνα! Που λέτε, δεν είμαι ρατσίστρια καθόλου, ξέρετέ το, ούτε φεμινίστρια, ούτε οικογενειάρχισσα, ούτε ούτε ούτε, πάει η λίστα. Αλλά στον γάμο τούτον, ήταν και μια μαύρη, κοντή τζιαι όμορφη, που κολλούσε σε όλα τα αγοράκια της παρέας και χόρευε και έτριφε το λάγνο κορμάκι της επάνω τους, κατά προτίμηση στα παντρεμένα αγοράκια αν και ήξερε πολύ καλά ότι εν παντρεμένα, έχουν παιδάκια, γατάκια και σκεμπέ και η γυναίκα τους ήταν στην πίστα τζιαι εχόρευκε με την παρέα ή στο μπαρ τζιαι έπινε να χορτάσει! Ππέφτει σήμα: "Τριολούιν παναύρι που εν φακκάς πέννα τζιαι πενιά: ανάλαβε αλλιώς χωρίζω!". Πιάνω στυλώνω μια μπουκάλα ρούμι που το γκαρσόνι τζιαι πάω μπήουμε ομπρός της να χορέψω με τους αντράες των φιλενάδων μου. Ρε σούζω τον κώλο μου ποτζιεί ποδά, ρε διώ της μιαν ζαβρά να μεν μπήεται στα πόθκια μου, τσουπ ξανά, κάμνει μου booty shake! Για κάμνει τη ξανθή, για κάμνει το επίτηδες ο μαύρος θερμαστής, εσκέφτηκα! Μπήγομαι το φτωχό ξανά ομπρός που τους αντράες φίλους μου, πιάνουμε τζιαι κουβέντα να αλλάξουμε θέμα, ξυπνά το λεσβιακό μέσα της! Σφυρκές οι αντράες, ήταν τζιαι στρακόττον είπαμεν, ππέφτει σήμα τριολίσιμο, διούν στην πίστα τζιαι οι γεναίτζιες τους, πιάνουν τζιαι χορεύκουν τους τζιαι η μαύρη να συνεχίζει να μπήεται δεξιά τζ'αριστερά τζιαι να κάμνει ό,τι περνά που το σώμα της, να κάμνει τζιαι βουντού τζιαι να καταφέρνει τα βλέμματα να είναι στραμμένα πάνω της. Ένταλως τα καταφέρνουν κάποιες τζιαι μεις όι, απορώ! Γεννιούνται έτσι; Συστήνω τες γεναίτζιες στη μαύρη κοντούλα αχλαδιά τζιαι λαλώ της ότι η τάδε εν παντρεμένη με τον τάδε, έχουν 2-3 κοπελλούθκια, ο τάδε εν κουμπάρος του τάδε εν ελεύτερος, εν καλό παιδί, εν που το Μηλικούρι, τίποτε η καρτάνα, τζιαμέ να σούζεται στους παντρεμένους, να χαμογελά, να στέλνει φιλιά, να τρίφεται! Κανέναν σεβασμό! Εσκέφτουμουν πως να της βάλω κλάππα να δώκει καταλάθος μες την πισίνα ή αν φορεί extentions τζιαι πιάω την που το μαλλί τζιαι κωλοσύρω την γυρόν που την πίστα σαν άλλος Αχιλλέας ή έστω αν την πατήσω που την ρέσσω 7 κκελλάες τζιαι σπουρτήσει τζιαι γίνει black bean sauce. Κάποιοι επήαν τζιαι εκάτσαν, κάποιοι εγυρίσαν της την πλάτη τζιαι επήαν αλλού να χορέψουν τζιαι εχάλασεν η φάση, κάποιοι εκάμναν χαϊχούθκια γιατί εν εβλέπαν μπροστά τους, τζιαι ως γνωστόν: Κι οι παντρεμένοι έχουν ψυχή! Σαφώς τζιαι οι πλήστες γεναίτζιες εκαρουμουτσώσαν τζιαι απλά εσκέφτουνταν τρόπους για retreat. Ενιώθαν ούλλοι τόσο παράξενα, άβολα, εσπάστηκα, εν με εκάνεν η πείνα μου! Εμένα η αλήθκεια εν μου έκαμεν τίποτε τζιαι μάλιστα είπεν σε μια φίλη της ότι εχόρεψεν με μια μοντέλλα που την Κύπρο (εγώ τούτη ούλλη, επειδή ήταν πολλά κοντή) άτςςςς : Εν κρυφολεσβία!  Ούτε αποκάλεσα ποττέ στη ζωή μου κάποιον με το χρώμα του, αλλά τούτη εν "η μαύρη" του γάμου τζιείνου, τζιαι αν με κάμνει ρατσίστρια so be it!
Τζιαι εβρεθήκαμεν που λέτε κάπου ούλλοι μαζί τζιαι εσχολιάζαμεν τη φάση με τη "μαύρη". Τζιαι πετάσσεται μια Γιωρκούλλα μικροπαντρεμένη κόρη φτανή, που εν την ηξέρουμεν καλά τζιαι εν ήταν παρούσα στα γεγονότα τζιαι λαλεί φωνακτά : "Ας εγλέπετε τους αντράες σας, ας τους εσυνάετε. Εσείς φταίτε ούλλες σας που την μιαν ως την τελευταία!"
Η απάντησή μου η άκρυφη: Εσύ να μεν μιλάς, γιατί εν ήσουν μπροστά! Έshιει μιαν συσκευή αν ηξέρεις, που εν ενωμένη στα αρtchίθκια του άντρα τζιαι συ κρατάς τον μοχλό. Τζιαι αν σου κάμει κάτι πατάς το κουμπί τζιαι παθαίνει ηλεκτροshock, ξέρεις την; Χρησιμοποία την για τον δικό σου τζιαι παρέτα μας! Εν μου ξαναμίλησε η Γιωρκούλλα που τότε!
Τζιαι το ηθικό δίδαγμα: Σε έτσι γάμους γκουρμέ, που έρκεται πιάτο τζιαι βρίσκει σε τζιαι έναιν μπουφέ, τρώμε που πριν ή φεύκουμε πάμε Μίκη, Πιριπίτση, Μc Donald's, ακόμα τζιαι καμιά ταβερνούα, τρώμεν, πνάζουμεν τζιαι μετά επιστρέφουμε στον γάμο ευτυχισμένοι μαζί!
Υ.Γ.: Ο Πιριπίτσης υπάρχει ακόμα;

3. Ο μάλλουρος
Μαλάκας 1: - Μαλάκα μου, δε την ταινία Love, εν τζιείνου του σκηνοθέτη του κουλτουριάρη που σ'αρέσκει πολλά....τζιείντου διαστρόφα.
Μαλάκας 2/Τριολούιν: - Αγαπώ τον πολλά τον Noe Gaspar, ήμασταν σειράες, αλλά αν εν σαν το Lobster που ήταν η τελευταία σου εισήγηση, εν θα το δω, αν και δεν ήταν κακό τζιαι εψιλοάρεσέν μου, εν ηξέρω τί με εχάλασε, τζιαι τωρά τελευταίως εν ηξέρω, θέλω ξεκάθαρα μυνήματα, πναστά πράματα, επικά έργα. Εν θα φκεί καμιά ταινία στυλ Lord of The Rings, Hobbits, Avatar, Warcraft, Harry Potter, Star Wars, Vikings, ας εν τζιαι Jaws, Alien, Matrix ..... είμαι τούντης φάσης τωρά, έλυσα να θωρώ ξανά τζιαι ξανά τα ίδια, είδα τα ούλλα 15 φορές το ένα κάθε χρόνο που περνά, αεις με είμαι απογοητευμένη. Εννα φκυεί το Sausage Party, εννα πάμε να το δούμε;
Μαλάκας 1:- Είσαι αρσενικοθύληκος! Εγώ εννα δω το ΛΟΒ!
Θωρώ το!
Μαλάκας 2/Τριολούιν:- @&(*&^&$%&*()(&^%$$$$#$^*()_(&&%
Μαλάκας 1:- Χαχαχαχαχα!
Μ'ένα στόμα, μια φωνή: - ΕΝ ΜΑΛΛΟΥΡΟΣ!
Μαλάκας 2/Τριολούιν:- Όπως τον Κωστή που το Λ-Ι-οπέτρι! Που επήαινεν τζιαι είδεν μιαν χωρκανή του ρε στον δρόμο τζιαι έκατέβασεν το παράθυρο του αυτοκινήτου τζιαι ρωτά την: - Εντα πο ρα; Έχει τίποτες; Τζιαι απαντά η άλλη: - Έχει πούττον μάλλουρο!!!!
Μαλάκας 1: - True, so true story, by Costis from L-Ι-opetri. Εν αλλάσσω κόρη την Κύπρο με τίποτε! Τζιαι είσαι χωρκάτισσα!

Τζιαι έτσι παρενθετικά να κλείσουμε:
Η απάντηση στον Νoe Gaspar: Σειρά, επαράshεσές το νάκκον, αν τζιαι μπορώ να πώ εφούντωσα 2-3 φορές σαν έβλεπα την ταινία σου, ήταν η πρώτη φορά που ετζοιμήθηκα κατά τη διάρκεια του σεξ. Επί ανάμιση ώρα έβλεπα unsimulated sex με έναν πούττον μάλλουρο, με το συμπάθκιον α.......Τζιαι τζιείνη η σκηνή με τον πούτσο που τα πιτά σε ούλλην την οθόνη τί στον πούτσο ήταν; Όπως και να'χει σκηνοθετικά αρέσκεις μου, αλλά αν έθελα να δω πορνό, εθώρουν που αλλού!