Αλήθεια ποια η άποψή σας για τον γάμο; Μου κάνουν εντύπωση οι διάφορες απόψεις που ακούω. Με όλο το σέβας, θα σας πώ και την δική μου άποψη περι παντρειάς.Μεγαλώνοντας κατάλαβα πολλά πράγματα. Μας μεγαλώνουν ιδίως τις γυναίκες από μωρά να φαντάζομαστε έναν παραμυθένιο γάμο που γίνεται αυτοσκοπός. Οι ετοιμασίες πρίν τον γάμο, τον σύχγρονο γάμο, είναι απίστευτες! Το τί γίνεται ιδίως στην Κύπρο είναι απίστευτο εώς λυπηρό. Ο γάμος καταντά ένα πανυγήρι με πλήστους καλεσμένους άσχετους, που σκοπό δεν έχει να διασκεδάσει το ζευγάρι για την απόφαση που παίρνει, αλλά για να μαζέψει λεφτά. Δεν μπορεί ο μικρός μου νούς, να κατανοήσει γιατί το ζευγάρι στέκεται σε βάθρο 5-6 ώρες για να κάμει χειραψία με τον κάθε άσχετο, για να του βάλουν με τρόπο τάχα το φακελλάκι στο χέρι. Γιατί δεν βάζουν απλά ένα κουτί να τα ρίχνουν μέσα και να πάνε να καθίσουν με φίλους και συγγενείς να διασκεδάσουν την μέρα τους; Αφού αυτός δεν είναι ο σκοπός μετά το "μυστήριο"; Πάρτυ κάνεις, όχι διεθνή συνομιλίες. Ούτε ο πρόεδρος δεν κάνει τόσες χειραψίες!
Επίσης πολλοί γάμοι, όχι όλοι, γίνονται για λάθος λόγο. Επειδή γκαστρώθηκε η νύμφη και σε αυτόν τον κόσμο που ζούμε πού να πάει να σταθεί με το "μπάσταρδο", για να συζούμε με τον άλλον χωρίς να μας κατηγορούν οι γείτονες ή επειδή μας τρώει η ηλικία και δεν πάει άλλο, για τα λεφτά - έστω εαν κοιμόμαστε κάθε νύκτα με κάποιον άλλον - επειδή μας αντέχει και η συνήθεια του άλλου μας βαραίνει - καιρός είναι να κάνω οικογένεια με κάποιον που μπορώ και κουμαντάρω και ούτω καθεξής. Πού να πάμε να σταθούμε; Δεν σας κάνει κούκου γιατί αυξήθηκαν και τα διαζύγια;
Διαχρονικά στον κυπριακό γάμο άλλαξαν κάποιες συνήθειες όπως για παράδειγμα το στύλ: από "χωριάτικο" - παραδοσιακό στην αδιέξοδο και στα γήπεδα της γειτονιάς, με πλαστικές πορτοκαλιές καρέκλες και καζαντή, σε πολυτελές ξενοδοχεία με κοκτέιλ και καναπεδάκια ή και ο τρόπος που παντρευόταν κάποιος, για παράδειγμα παλιά μπορούσαν να σε παντρέψουν και με το ζόρι. Αυτό που δεν άλλαξε είναι η ανάγκη του ανθρώπου να θκιακονά λίρες για να κτίσει το σπιτικό του. Ξεκινήσαμε από την προίκα που ήταν αναγκαία, για να καταλήξουμε στα φακελλάκια. Το πάρτυ του γάμου καταντά να είναι πάρτυ για να μαζέψεις λεφτά και όχι για να διασκεδάσεις ή και τα δύο.
Δυστυχώς, επειδή είμαι ρεαλίστρια και δεν τα μηδενίζω όλα, αντιλαμβάνομαι πως ζω στη νήσο Κύπρο και υπάρχει γραφειοκρατία και σε κάποια φάση στα χαρτιά θα πρέπει να γραφτώ έγγαμη, άγαμη, χήρα, διαζευμένη τζιαι ξέρω 'γώ κουβέντες. Θα εγγραφώ άγαμη και τα παιδιά μου θα είναι "μπάσταρδα"! Δεν είμαι εναντίον του θεσμού της οικογένειας με τον άνθρωπό σου - νομίζω είναι το πιο ιερό και το πιο όμορφο πράγμα στον κόσμο. Εαν ποτέ όμως πέσω σ'αυτό το τρυπάκι περί γάμου και γαμώ το, γιατί ποτέ μην λες ποτέ, αν θα το κάνω που δεν το νομίζω, θα το κάνω όπως εγώ θέλω και γουστάρω! Δεν είναι ανάγκη να έρθετε εσείς που δεν συμφωνείτε, έτσι κι αλλιώς δεν θα σας καλέσω. Μάνα σόρυ που σε πληγώνω και σου χαλώ τα σχέδια, ευτυχώς έχεις κι'άλλα παιδιά. Εσείς που με καλείτε στους γάμους σας που είναι τέτοιου είδους, παρακαλείσθε όπως σταματήσετε να με προσκαλείτε γιατί δεν θα έρθω.
* (Αφιερωμένο στη φίλη μου την καλαμαρού Κάτια, που θέλει να με παντρέψει χωρίς να υπάρχει ο γαμπρός! Το καλαμάρισα καλά το θεματάκι νομίζω!)
