Παρασκευή εν η μόνη μέρα που αρκώ να πάω δουλειά τζιαι μεινίσκω να τζοιμούμαι ως τα μεσομέρκα, εν η αγαπημένη μου μέρα! (Do not hate me for that!). Άλλαξεν ο τζιαιρός, εν λλίο κρυαδούα, εν τέλεια να 'σαι μέσα στα σεντόνια, με το παράθυρον ανοικτό τζιαι να τζοιμάσαι τον ύπνο του δικαίου, με έναν αερούιν ανέμελο να σε χαϊδεύκει τζιαι να ακούεις μουσικήν που τη φύση, στρουθούθκια να κελαηδούν, φύλλα να θρωίζουν και λοιπά καλαμπούρια που εν σε αφήνουν με καμία πόρνη δύναμη να σηκωθείς.................... ΠΕΤΕ μου γιατί άφηκα το παράθυρο ανοικτό; Έν μου δωκεν η βρώμα, γιατί νομίζω φύρνουμαι άμα τζοιμούμαι, εν ιερή στιγμή για μένα (!) ΑΛΛΑ, θυμάστε τζιείντον παρέα που έshιει κόοοοοοοπριν; Τζιαι γυρίζει με το ίδιο σκατοαυτοκίνητό του τζιαι ξυπνά δίκαιους ανθρώπους τζιαι σατανάες σαν εμένα; Επάρκαρεν ακριβώς έξω που το παράθυρό μου, μα ακριβώς, τζιαι ένιωθα πως έβαλεν το σκατοτηλεβόα μέσα, έτσι για να μου κάμει τα όνειρά μου σοκόλαση! Πρέπει να είshιεν κόοοπριιιιιν για 20 λεπτά έξω που το παράθυρό μου. Τζιαι άρκεψεν να μου διά τζιαι ο μούσκος! Ενόμιζα πως εν υπήρχεν τούτος, not anymore ασπούμεν, θυμούμαι τον που τον τζιαιρό που εμείνισκα Παλλουρκώτισσα τζιαι ήμουν 5 τζιαι εφκαίναμεν έξω με τα λοιπά παλιόπαιδα άμα τον ακούαμεν για να του σύρουμεν πέτρες. Συμπέρασμα: Το κόπριν δίνει μακροζωία και δεν κάνει καμία αλλαγή ούτε στη φωνή, ούτε στη διάθεση, ούτε και στο πείσμα. Καλή σκατόμερα μάστρε! Σήμερα εν Σάββατο τζιαι η φωνή του εν μέσα στ'αυκιά μου ακόμα.
Σας παραθέτω ένα video που ήβρα στο youtube με τον ίδιο σκατοπώλην να πάρετε μια μυρωθκιάν! Εν τζιαι διάσημος ο σκατένος! Σε μένα γιατί εν ήταν τόσο σύντομος, λαλεί μου κάποιος;
