Ήταν ένας άντρας και κάθισε κάτω από ένα δέντρο, το δέντρο που φύτεψε χρόνια πριν.
Αφού έκατσε και παρατήρησε κάθε λεπτομέρεια, αναμνήσεις του ήρθαν στο μυαλό.
'Ενας περαστικός που πέρασε, του αποκάλυψε ότι το δέντρο αυτό, είναι ένα καινούριο δέντρο στη θέση κάποιου άλλου που πέθανε.
Αναστατωμένος γυρνάει και παρατηρά το δέντρο και σκέφτεται:
- Πώς ένα δέντρο μοιάζει με ένα άλλο τόσο πολύ;
Αυτό το δέντρο θα είναι ποτέ το ίδιο με το άλλο;
6 comments:
τι θέλει να πει η ποιήτρια;
ε, το μύνημα στους στίχουν Νηπενθές μου. Ο καθένας μπορεί να καταλάβει ότι θέλει, τζιαι ανάθεμάντα αν εν για μένα που το έγραψα. Εγώ τζιαι ο Καβάφης είμαστε!
σωστή! του κάθε ένα ότι λέει είναι.
εμένα πάλε μιλά μου για την φυσική αλλαγή, ωριμάζεις, μεγαλώνεις, συνειδητοποίηση.. κύκλος ζωής.
λες να φέρνεις του Καβάφη;; ψάξε το αν φτάνεις από την Αλεξάνδρεια!
θα υπογράφεις: "το τριολούιν σας" αχαχαχα
Εν φέρνω του Καβάφη, μάλλον οι προγόνοι μου εκάμναν τρελλίτσες με Σκανδιναβές ή ποτζιεί μερκές :-)
αχαχαχαχα α μάλιστα! είπες μας την με τρόπον αλλά εν να το έχω υπόψη μου το σχόλιο σου!
Εν σου την είπα καθόλου......ακόμα:-)
Post a Comment