Το πρώτο μου κατοικίδιο ήταν ένας κόκορας. Ναί, κόκορας, με λειρί! Αγαπούσα τα ζωάκια που μωρό, έτσι σε κάθε επίσκεψή μου κάπου, σε μια φάρμα, σε ένα κοτέτσι, κατέληγα πάντα με κάτι στο χέρι. Συνήθως, όπως και όλα τα ζώα μέχρι σήμερα, αυτά με διαλέγουν και 'γω ή υποκύπτω και τα κάνω δικά μου - αναλαμβάνοντας τις ευθύνες μου, ή απλά παρακάμπτω.....
-Υπονοείς κάτι Τριολούιν;
-Ναί!
Που λαλείς, τούντον κόκορα είχα τον που κοτοπουλάκι, εβούραν με που πίσω που την πρώτη φορά που ειδωθήκαμε στη φάρμα του κύριου Πάμπου. Ήμασταν πολύ καλοί φίλοι, ένα σκατό εγώ να βουρώ με τα φουστανούθκια μου 'πόξω στην αυλή τζιαι να με τρέshιει που τα πισώ, εκάμνα χάζια, όι να παίζουμε χωστό - αλλά πάντα έβρισκά τον..... τέλος πάντων, αγαπούσα τον πολλά. Ώσπου άρκεψεν να μεγαλώνει τζιαι έπριζεν τη γειτονιά. Εγώ ένα πράμα να μεν τον άκουα..... Είχα το που τότες να λιποθυμώ στον ύπνο! Επίσης, άρκεψε να τσιμπά και να επιτίθεται ανελέητα σε όλα τα παιδάκια που έρχονταν σπίτι μας, ακόμα και τον μικρό μου αδερφό και κυρίως τον κύρη του σπιτιού. Εν τον επήαινε τίποτε! Μια μέρα που ήρτα που το σχολείο, έσυρεν με τζιαι χαμέ ο Νικόλας τζιαι επιτολοόυσαν τα γαίματα τζιαι έκλαια πολλά, εκάτσαμεν να φάμε. Εν μου εμύριζεν καλά το φαί..... Λαλεί μου ο παπάς μου: "Εν κοτόπουλο, γιατί εν τρώεις;"....... τζιαι απαντώ του εγώ: "Αφού εν κοτόπουλο, γιατί εν κρασάτο;" Εκούντησα το πιάτο πάνω του, εφκύκα στην αυλή τζιαι εγύρεψά τον. Έμπηξα ένα κλάμα με παουρκές...... που εν έτζισεν κανένας στο φαί! Επήεν ζάφτιν ο πετεινός! Έκαμα μιαν εφτομάν να φάω φαί μαϊρευτόν τζιαι να ξαναμιλήσω του παπά μου!
Το επόμενο μου πετ ήταν ο Βρασίδας, έννα μαννόψαρο που μου εκάμαν δώρο. Εν μ'αρέσκουν τα ψάρκα, ανακαtchιώ τα, εννοώ η υφή τους τζιαι που σπαρταρούν.... πλας εν εμπορούσαν να παίξουν μαζί μου! Απλα εκοίταζά τα μες το νερό, ονειροπολούσα τζιαι εδιερωτούμουν αν σκέφτουνται τζιαι εντα ωραία η αίσθηση να κολυμπάς τζιαι να 'σαι στο νερό..... Ήταν ένα χρυσόψαρο, που ενόμιζε ήταν καρχαρίας! Πιο μιτσί που τα δάκτυλά μου τζιαι η γυάλα του καλή τζιαι μέτρια σε μέγεθος. Αλλάξαμεν του εκατόν γυάλες, πάντα έπαιρνεν φόρα τζιαι εκουτούλλαν. Μια φορά επήρεν φόρα τζιαι έπαθεν διάσειση τζιαι ετίναξέν τα! Ίσως αυτοκτόνησε που το όνομα, αλλά έμοιαζε με Βρασίδα αφού!Ελυπήθηκα, αλλά όι πολλά. Το επόμενο ψάρι δώρο που επήρα που τες αμπάλατες τες θείες μου, εκανόνισά το με τον αρφό μου! Επροσέξαμεν ότι ό,τι του έβαλλες έτρωεν τζιαι εφούσκωνεν. Έτσι, ώντας μικροί πειραματιστές, με leader τον αρφό μου, εβάλαμέν του ούλλην του την τροφή μέσα στο νερό, εκόψαμεν τζιαι σαλάτα τζιαι εσύραμέν τα ούλλα μέσα. Το κοιλιόδουλο αυτό ψάρι, έφαεν ώσπου τζιαι έσπασεν το στομάshι του τζιαι άνοιξεν που κάτω....τζιαι εμείς εκάτσαμεν τζιαι επαρακολουθούσαμεν όλη την διαδικασία με τρόμο και αγωνία, ίσως και με μια ασυνείδητη χαρά. Μετά εκλαίαμεν τζιαι οι θκυό που τύψεις!
Επιάνετε τζιαι 'σεις λιμπούρους που τες φωλιές τους τζιαι εβάλλετέ τους να μαλλώνουν τζιαι να βάλλετε στοιshήματα ππιριλιά, κάρτες ή αυτοκόλλητα; Εν ηξέρω γιατί ήμουν σαδίστρια τότε - εγώ και άλλα παιδάκια - ίσως φταίει το πρώτο τραύμα κατοικιδίου, ίσως ότι ήμασταν περίεργοι τζιαι έτσι εμαθαίναμεν θέμας πράματα, αλλά έτσι σίουρα εκτίμησα τη φύση, τη ζωή, ούλλα τα πλάσματα στον κόσμο, τζιαι εν εξαναεπείραξα ποττέ τίποτε τζιαι κανέναν που τότες! Κάθε άλλο, αγάπησα τζι'άλλο τα ζώα τζιαι τζιείνα αγαπούν με πολλά, τόσο που εν εξανάβαλα στο στόμα μου ζώο!
Τζιαι τα υπόλοιπα μου ζώα ήταν: κάττος (ένας τζιαι μοναδικός), σκύλοι (German Shepherd, 2 πατσαβουρέξ αδέσποτα, Boxer, Akita), λιμπούροι, μεταξοσκώληκες, μαρτούθκια, αδέσποτος παπαγάλος ..... Εμεγάλωσα με ζώα και με όλα τα συναισθηματικά, ψυχολογικά, αναπτυξιακά, κοινωνικά και εκπαιδευτικά benefits που προσφέρουν τα κατοικίδια σε ένα παιδί. Μετά: χελώνα, αράχνη, σκύλος, άλογα, άντρες..... μια χαρά φυσιολογικό παιδί!
Άρα δεν έχει να κάνει γιατρέ μου με την επιλογή των κατοικιδίων. Γιατί αν δεν σου κάνει ένα κατοικίδιο, το πας πίσω, το πουλάς, το χαρίζεις .... το σκοτώνεις. Έχει να κάνει με τις συνδέσεις που κάνεις με αρνητικά γεγονότα και κολλάς, για διάφορους λόγους! Οπόταν, όταν τα λύσεις όλα μέσα σου, μια χαρά είσαι και προχωράς!
