Τί κατηγορία να σου δώσω;

"Σου ζήτησα ψάρι και μου έδωσες φίδι. Μου έδωσες αυτό που είχες να μου δώσεις! Πώς να σε κατηγορήσω, συνάνθρωπε;"

Χαλιλ Γκιμπράν

Την καταδίκη μου!

Αγαπητέ ημερολόγιε,

Σου γράφω για να σε ενημερώσω πως επρίστηκα να μου έρκουνται ούλλα ανάποδα! Άρκεψα να πιστεύκω πως εμμαθκιάσαν με ή πως είμαι καταραμένη! Που τον τζιαιρό που άφηκα την πολυαγαπημένη μου Παγοχώρα τζιαι ήρτα στη χώρα μου, νιώθω με κάθε τρόπο να θέλω να φύω. Η Ρίτσα θα μου πεί πως η φυγή δεν είναι η λύση γιατί εξαναείπεν μου το, τζιαι ξέρω το τζιαι η ίδια καλά!

Άνοιξα την δική μου δουλεία, έτσι για να μέν έχω τζιαι κανέναν πάνω στην κκελλέ μου, τζιαι που την μέρα που άνοιξα δεν δέχομαι παρά τηλεφωνήματα του στύλ : "Γειά σας, τι είναι εκεί; Πήρα ένα διαδημιστικό σας!" Αφού κρατάτε ρε δαίμονες το διαφημιστικό γιατί με ρωτάτε τί είναι εδώ; Πλέον απαντώ αυτόματα "Σουβλιτζίδικο, Καπαρέ ή Ψυχιατρείο", ότι μου φκεί ανάλογα.

Συνεχίζω με τους μαννοκυπραίους οδηγούς, που νομίζουν κάμνουν ράλι με go-karts. Τι με κόtchινα περνούν, τι προσπεράσματα χωρίς λόγο, τι μαλακίες μεσα στα highways , τι να μπαίνουν στες άλλες λορίδες χωρίς να δείχνουν..... Πάντα είχα έννοια άμα οδηγούσα με έτσι κατάσταση, τζιαι ήμουν πάρα πολλά προσεκτική. Πιάνω τζιαι 'γω καινούριο αυτοκινητούδιν με shίλιους κόπους τζιαι στερήσεις..... Την 1η μέρα που το πιάνω ένας -πιπ -με διπλοκάπμινο μου πετάσσει πετρούαν που τους τροχούς του, επειδή μάλλον εν που χωράφκια που έρκετουν, πάνω στον ανεμοθώρακα τζιαι λουβά μου τον, γίνεται tchιακίλλια! Σβήνω εγώ, χαράς την τύχη μου! Η 1ή του φορά! Το αυτοκινητούιν μου, χάνει την παρθενιά του με πολύ βίαιο τρόπο...... Μετά που ένα μήνα παρκάρω τη μαύρη θύελλα έξω που την παλιά μου γειτονιά τζιαι εκτάραν μου την πόρτα κάτι ποσπορούθκια με τα ποδήλατα! Τζιαι να μεν φκω να τα πατσαρκάσω τα κωλόπαιδα! Μετά που ένα μήνα..... είμαι highway 2η λωρίδα, να βρέshιει θέμας πολλά τζιαι να έχω μπροστά μου έναν σβηστό να πηαίνουμεν σημειωτόν για πάνω που 7 λεπτά!!! Να σε κουντήσουμε κύριε να ταράξεις; Μέ ταράσσει, μέ λαόνεται, επάταν συνέχεια τα στόπερ τζιαι ούτε είshιεν τα φώτα ομίχλης. Σε μιαν φάση αναπτύσσει, λαλώ εννα πάει στην πάντα που πρέπει - 7 λεπτά γαμώ το, εκάμαμεν τζιαι κίνησην - αναπτύσσω τζιαι 'γω, κρατώ λλήν απόσταση γιατί εφάνηκεν μου λλίον αμπάλατος, τζιαι τί κάμνει; Παλλουκώνει τα! Μάντεψε την συνέχεια! Εφυτέφτηκα στον κώλο του! Η απόσταση εν ήταν αρκετή........ Η μάυρη θύελλα έλυσεν ούλλη, μα ούλλη, τζιαι εμαύρισεν μου την καρκιάν αλλά τζιαι το πόι μου! Το 1ο ατύχημα του μήνα με μένα πρωταγωνίστρια! Ουάο! Τζιαι πέτε μου! Εσείς δηλαδή πόσην απόσταση κρατάτε που τον μπροστινό σας; 15 μέτρα; Επέρασα τζιαι την μέρα στο τμήμα για να κάμω κατάθεση. Ναί, ναί, είπετε μου το ούλλοι, τα σίδερα σάζουνται, αλλά πρέπει να μπορείς θέμας να τα σάσεις! Ευτυχώς που εν έπαθεν τίποτε ο αχάπαρος ο μπροστινός μου να έχω τζιαι το κρίμα του, γιατί εν θα το άντεχα! Κάθε μήνα ρε κάρ μου, θα παθαίνεις τζιαι κάτι; Εν κανεί που εφκύκες που τον κώλο μου΄να μεν πώ τζιαι που πόθεν αλλού, μέχρι να σε αποκτήσω, θα παθαίνεις τζιαι κάτι κάθε μήνα; Περίμενω τον επόμενο μήνα με σκόρτα τζιαι σταυρούς!

Να συνεχίσω με τα προβλήματα που έχετε εσείς οι φίλοι μου αλήτες πουλιά, που με επρίσετε τον τελευταίο τζιαιρό τζιαι εκαταπλακώθηκα. Νομίζω θα αρκέψω να σας χρεώνω, για να σάσω το αυτοκίνητό μου τζιαι να δικαιολογώ τζιαι το επάγγελμα! Υπάρχουν πολλά πιο σοβαρά πράματα που ο Πλάστης να μεν μας τα δείξει, γι'αυτό να είστε υπομονετικοί, τζιαι να τα ζείτε ούλλα σαν να είναι η τελευταία φορά, τζιαι αήστε με τζιαι μένα ήσυχη να πνάσω, για να μεν τριολιστώ τζι' άλλο!

Τζιαι συνεχίζω ημερολόγιε, γιατί το συγκεκριμένο δέν έχει εξήγηση. Παρπατώ κάπου τζιαι θωρούν με ούλλοι παράξενα! Είμαι εξωγίηνη; Για να πάω κάπου θα κουτσουφλίσω τουλάχιστον 5 φορές. Στα καφέ πού πάω, πάλε γυρίζουν ούλλοι πάνω μου τζιαι γυρίζω τζιαι γώ να δώ τί έχω! Πάντα θα shιoνώσω τον καφέ μου, τζιαι λεφτά εν θωρώ. Μιλούν μου άγνωστοι τζιαι κάμνουν μου κομπλιμέντα τζιαι αμέσως παθαίνω μικρές αλλά τρομακτικές καταστροφές. "Εν πολλά ωραίο το κολιέ σου": -ππαττ- κόφκεται τζιαι γίνεται χάντρα-χάντρα κομμάθκια. 'Τα μαλλιά σου εν φυσικά; Εν τέλεια": οι εν φυτευτά, είμαι κκέλισσα τζιαι φορώ περούκκα! Τζιαι τσάκ, θα πιαστεί η χαίτη μου στα βραshιόλια ή την τσέντα της φίλης μου (μεν ρωτάς πώς και γιατί) και μάταια να προσπαθεί να με ξεμπλέξει, χάνωντας πολύ πολύτιμη ποσότητα τρίχας. Είπαν μου το 5 φορές, έγινε 5 φορές το ίδιο ακριβώς σκηνικό. Σπάζουν τα τακούνια μου (που σπάνια φορώ) στο πούποτε, χάνω πράματα που χρειάζομαι, χαλούν τα κινητά μου... Ξέρεις πως σε διάρκεια 3 μηνών άλλαξα 3 κινητά; Ξέρεις πως με έπιαεν το ρεύμα άλλες 3 φορές επειδή απλά έντζισα στην μπρίζα, γαμώ τη Λίζα; Εν είμαι προκαταληπτική καθόλου, αλλά άρκεψα να φοούμαι, επάγωσεν το πνεύμα μου! Γιατί όμως παίρνω τόσην αρνητική ενέργεια, τί σκατά έκαμα εγώ τζιαι ούλλα έρκουνται πάνω μου, γαμώ την καταδίκη μου; Αν εν κακό τζιαι ξόριστο!

Της παντρειάς οι σκέψεις

Αλήθεια ποια η άποψή σας για τον γάμο; Μου κάνουν εντύπωση οι διάφορες απόψεις που ακούω. Με όλο το σέβας, θα σας πώ και την δική μου άποψη περι παντρειάς.

Εγώ πιστεύω, πως ο γάμος είναι απλά ένας θεσμός που τον επέβαλε η εκκλησία για να επικρατεί τάξη και ηθική στην κοινωνία. Πιστεύω πώς ήταν ένας αναγκαίος "νόμος" για να ελέγξει την υπεργεννητικότητα και για να μπορεί να κουμαντάρει το κοινωνικό status. Αλλιώς, να σταματήσει τους ανθρώπους να πηδιούνται μεταξύ τους σαν κουνέλια και να σπέρνουν κουτσούβελα πέρα δώθε. Επίσης είναι μια οικονομική επιχείρηση, γιατί κανονικά έπρεπε οι παπάδες να παντρεύουν δωρεάν. Έτσι, δημιουργήθηκε και η έννοια της μονογαμίας και της οικογένειας. Και το άλλο, παρενθετικά : Δεν μου αρέσουν τα νυμφικά, είναι μια αηδία. Θυμίζουν τούρτες γάμου που τις φοράς και δείχνεις τριπλάσια.

Μεγαλώνοντας κατάλαβα πολλά πράγματα. Μας μεγαλώνουν ιδίως τις γυναίκες από μωρά να φαντάζομαστε έναν παραμυθένιο γάμο που γίνεται αυτοσκοπός. Οι ετοιμασίες πρίν τον γάμο, τον σύχγρονο γάμο, είναι απίστευτες! Το τί γίνεται ιδίως στην Κύπρο είναι απίστευτο εώς λυπηρό. Ο γάμος καταντά ένα πανυγήρι με πλήστους καλεσμένους άσχετους, που σκοπό δεν έχει να διασκεδάσει το ζευγάρι για την απόφαση που παίρνει, αλλά για να μαζέψει λεφτά. Δεν μπορεί ο μικρός μου νούς, να κατανοήσει γιατί το ζευγάρι στέκεται σε βάθρο 5-6 ώρες για να κάμει χειραψία με τον κάθε άσχετο, για να του βάλουν με τρόπο τάχα το φακελλάκι στο χέρι. Γιατί δεν βάζουν απλά ένα κουτί να τα ρίχνουν μέσα και να πάνε να καθίσουν με φίλους και συγγενείς να διασκεδάσουν την μέρα τους; Αφού αυτός δεν είναι ο σκοπός μετά το "μυστήριο"; Πάρτυ κάνεις, όχι διεθνή συνομιλίες. Ούτε ο πρόεδρος δεν κάνει τόσες χειραψίες!

Επίσης πολλοί γάμοι, όχι όλοι, γίνονται για λάθος λόγο. Επειδή γκαστρώθηκε η νύμφη και σε αυτόν τον κόσμο που ζούμε πού να πάει να σταθεί με το "μπάσταρδο", για να συζούμε με τον άλλον χωρίς να μας κατηγορούν οι γείτονες ή επειδή μας τρώει η ηλικία και δεν πάει άλλο, για τα λεφτά - έστω εαν κοιμόμαστε κάθε νύκτα με κάποιον άλλον - επειδή μας αντέχει και η συνήθεια του άλλου μας βαραίνει - καιρός είναι να κάνω οικογένεια με κάποιον που μπορώ και κουμαντάρω και ούτω καθεξής. Πού να πάμε να σταθούμε; Δεν σας κάνει κούκου γιατί αυξήθηκαν και τα διαζύγια;

Διαχρονικά στον κυπριακό γάμο άλλαξαν κάποιες συνήθειες όπως για παράδειγμα το στύλ: από "χωριάτικο" - παραδοσιακό στην αδιέξοδο και στα γήπεδα της γειτονιάς, με πλαστικές πορτοκαλιές καρέκλες και καζαντή, σε πολυτελές ξενοδοχεία με κοκτέιλ και καναπεδάκια ή και ο τρόπος που παντρευόταν κάποιος, για παράδειγμα παλιά μπορούσαν να σε παντρέψουν και με το ζόρι. Αυτό που δεν άλλαξε είναι η ανάγκη του ανθρώπου να θκιακονά λίρες για να κτίσει το σπιτικό του. Ξεκινήσαμε από την προίκα που ήταν αναγκαία, για να καταλήξουμε στα φακελλάκια. Το πάρτυ του γάμου καταντά να είναι πάρτυ για να μαζέψεις λεφτά και όχι για να διασκεδάσεις ή και τα δύο.

Δυστυχώς, επειδή είμαι ρεαλίστρια και δεν τα μηδενίζω όλα, αντιλαμβάνομαι πως ζω στη νήσο Κύπρο και υπάρχει γραφειοκρατία και σε κάποια φάση στα χαρτιά θα πρέπει να γραφτώ έγγαμη, άγαμη, χήρα, διαζευμένη τζιαι ξέρω 'γώ κουβέντες. Θα εγγραφώ άγαμη και τα παιδιά μου θα είναι "μπάσταρδα"!  Δεν είμαι εναντίον του θεσμού της οικογένειας με τον άνθρωπό σου - νομίζω είναι το πιο ιερό και το πιο όμορφο πράγμα στον κόσμο. Εαν ποτέ όμως πέσω σ'αυτό το τρυπάκι περί γάμου και γαμώ το, γιατί ποτέ μην λες ποτέ, αν θα το κάνω που δεν το νομίζω, θα το κάνω όπως εγώ θέλω και γουστάρω! Δεν είναι ανάγκη να έρθετε εσείς που δεν συμφωνείτε, έτσι κι αλλιώς δεν θα σας καλέσω. Μάνα σόρυ που σε πληγώνω και σου χαλώ τα σχέδια, ευτυχώς έχεις κι'άλλα παιδιά. Εσείς που με καλείτε στους γάμους σας που είναι τέτοιου είδους, παρακαλείσθε όπως σταματήσετε να με προσκαλείτε γιατί δεν θα έρθω. Θα έρθει η μάνα μου. Κουμέρες μεν επηρεάζεστε εσείς, στον γάμο σας θα έρτω αναγκαστικά αφού θα είμαι κουμέρα , τζιαι θα τον κάμουμε όπως θέλετε, έτσι κι αλλιώς θα είμαι πίττα δεν θα το θυμάμαι. Άντε και στα δικά σας οι ανύπαντροι!

 * (Αφιερωμένο στη φίλη μου την καλαμαρού Κάτια, που θέλει να με παντρέψει χωρίς να υπάρχει ο γαμπρός! Το καλαμάρισα καλά το θεματάκι νομίζω!)

Αληθινές Κυπριακές Ιστορίες: Τσίννει σουλλούκκια

Ύλαρχος στο νέον : - Πώς λέγεσαι παιδί μου είπαμε;
Νέος: - Επαρουσιάστην ομπρίττερα, Γιαννής του Ξενή τζιαι της Παρτένας.
Ύλαρχος: - Απο πού είσαι;
Νέος : - Που τη Γιόλου της Πάου.
Ύλαρχος: - Και.....τί επαγγέλλεται παιδί μου ο πατέρας σου;
Νέος: - Τσίννει σουλλούκκια, κύριε ύλαρχε.
Ύλαρχος: - Και η μητέρα σου;
Νέος: - Τανά του!

(Η συζήτηση - ανέκδοτη, που είχε ο φίλος ύλαρχος με το νέον του και έκαμε το λάθος να μου την αναφέρει! Καλό ε;)

Τρέλα

Τί είναι η τρέλα; Μπορεί κάποιος να την ορίσει; Θα σας πώ τί είναι η τρέλα όπως την βλέπω εγώ μέσα απο τα μάτια ανθρώπων που με κοιτάνε καθημερινά με το βλέμμα κενό αλλά ταυτόχρονα με ένα βλέμμα που λέει πολλά, αντιφατικό. Αύτο είναι. Να ζείς σε μία συνεχή αντίφαση, της χαράς και του πόνου, της αλήθειας και της ψευθαίσθησης, της αλλοτροίωσης και της ισχυρής ατομικότητας.

Το ερώτημα είναι αν είναι επιλογή να ζείς σε μια κατάστασης τρέλας ή αν είναι εντελώς ανεξέλεγκτο. Και εξηγώ: Δεν είναι επιλογή σου να γεννηθείς τρελός ή με νοητική υστέρηση, ούτε επιλογή σου να βιώσεις τραυματικές εμπειρίες που να σκοτώσουν τον ψυχισμό σου. Και απλά: δεν είναι επιλογή σου να ζήσεις πόλεμο, βασανηστήρια, βιασμό ή βιασμούς, σεξουαλικούς και μή, απόρριψη, εκγατάληψη, απώλεια ή απώλειες, φρικτά θεάματα, αιμομιξίες, εξαναγκασμό, υπερβολική αυστηρότητα, να τρώς ξύλο μέχρι να βλέπεις αστεράκια κλπ. Και εκεί που όλοι αρνούνται την ευθύνη, έρχεται σε σένα η υπέρμετρη συναίσθηση να πάρεις την ευθύνη και να σωπάσεις! Παίρνεις μια απόφαση να ζείς και να υπάρχεις όπως εσύ θέλεις: αύτο δεν κάνουν όλοι; Και νιώθεις την απίστευτη άρνηση των άλλων να δεκτούν αυτήν σου την απόφαση , αυτήν σου την ιδιαιτερότητα. Δεν έκανες κάποιο έγκλημα, δεν έβλαψες κανένα, ίσως τον εαυτό σου. Και σύ γελάς γιατί ξέρεις.... Και οι άλλοι σε κοιτάνε παράξενα, γιατί δεν ξέρουν. Σε παίρνουν στον τρελλογιατρό και σου δίνει φάρμακα, σε βάζουν στη στενή γιατί η άρνησή σου για υποταγή ενοχλεί, σε επικυρήττουν επικίνδυνο, σε βάζουν κάτω απο ηλεκτροσόκ και σου περνάνε ζουρλομανδία. Και εκεί χάνεις το παιγνίδι. Παλεύεις να αποδείξεις στον εαυτό σου και στους άλλους την ταυτότητά σου, την ακαιραιότητά σου και την υγεία σου. Σε εξαναγκάζουν να αναθεωρήσεις ότι πιστεύεις για τον εαυτό σου και να το αποδείξεις! Πρέπει να πιστέψεις ότι πιστεύουν οι άλλοι για σένα για να πάψουν να σε θεωρούν τρελό.

Όμως τα φάρμακα δεν σε αφήνουν, οι παραισθήσεις μεγαλώνουν, η εξάρτησή σου δυναμώνει, τα θέλεις, τα έχεις ανάγκη. Σε ηρεμούν, σε αδρανούν, σε κοιμίζουν. Αρχίζουν οι επιπτώσεις στην εμφάνισή σου, χάνεις ή βάζεις κιλά, πέφτουν τα μαλλιά σου, σαπίζουν τα δόντια σου, μαυρίζει το κορμί σου απ' τις βελόνες. Ποιο το νόημα να περιποιηθείς τον εαυτό σου, αφού η κόλαση σου δεν τελειώνει; Αποσύρεσαι. Παρακαλάς να πεθάνεις, κάνεις απόπειρες, γελάς εκεί που δεν πρέπει, λές ασυναρτησίες, κάποτε το αντιλαμβάνεσαι, κάποτε όχι......δεν σε νοιάζει. Ακόμα και έτσι, φτίαχνεις έναν κόσμο που κανένας δεν καταλάβει και είναι μόνο δικός σου. Και έτσι στο τέλος, είσαι και πάλι χαρούμενος με την ετικέτα του τρελού, κρύβοντας τα μυστικά του πόνου σου κάπου βαθιά! Ο γυρισμός είναι για τους παραπάνω κάτι ανεπύτευφκτο.

Κανείς δεν μπορεί να καταλάβει πραγματικά, κανείς δεν μπορεί να βοηθήσει πρακτικά, κι αν μπορεί, δεν μπορεί πάντα και συνέχεια! Αύτο που μας λείπει είναι η αγάπη, που μόνο αύτη μειώνει τον πόνο και τη θλίψη. Τα επαγγέλματα αυτά είναι δύσκολα και δεν ξέρω αν γίνομαι αντιληπτή και όχι παρεξηγήσιμη, αλλά δεν με ενδιαφέρει. Υπάρχουν και επικίνδυνοι "τρελοί" το γνωρίζω, που χρειάζονται τον τρελλογιατρό για να απομονωθούν. Υπάρχουν και άτομα που τρελλάθηκαν από δικά τους λάθη ή κατ'επιλογήν καταστάσεις και οδηγήθηκαν στο σκότος, πάλι δεν λέω. Κάποτε είναι και ο συνδυασμός γενετικού παράγοντα με περιβάλλον και ψυχολογικές καταστάσεις.  Αλλά και πάλι υπάρχει απόλυτη θεραπεία;

Δεν αναφέρομαι σε αυτούς που διέπραξαν κάποιο έγκλημα, αυτοί κατά την άποψη μου θα'πρεπε να είναι φυλακή και όχι στα τρελάδικα. Και αν υπάρχει ψυχολογιοποίηση κάποιου εγκλήματος, μπορεί ο τρελλογιατρός να κάνει βίζιτες και στη φυλακή. Μήπως οι "τρελοί" να κρύβουν ένα υπερφορτωμένο συναίσθημα που δεν βρήκαν κάποιον να το χαρίσουν, κάποιον να το δεκτεί και να το καταλάβει την συγκεκριμένη στιγμή απελπισίας και τότε απλά το αποσύρουν και αποσύρονται μαζί; Μήπως η τρέλα είναι μια επιλογή άμυνας απέναντι στη σκληρή πραγματικότητα;

Εύχομαι να σταματήσει ο πόνος στις καρδιές αυτών των ανθρώπων και μια μέρα να ζήσουν πραγματικά ελεύθεροι!  Ο κάθε άνθρωπος τελικά έχει τα δικά του όρια και τη δική του πραγματικότητα, ποιος είναι άξιος να τα κρίνει αυτά;

Αφιερωμένο στους ασθενείς που είχα μέχρι τώρα και στους ανθρώπους αυτούς που είδα στα ψυχιατρεία. Αφιερωμένο σε αυτούς που τρέλαναν ή έμπασαν άλλους ανθρώπους στην τρέλα από κακία, αρρωστημένο πάθος και μίσος, αφέλεια, άγνοια ή εθελημένη σιωπή. Αφιερωμένο στους ψυχιάτρους, ψυχολόγους και λοιπούς φροντιστές υγείας........ Χαίρε τρέλα αγιάτρευτη!

Why change is so hard?

Γιατί η αλλαγή είναι τόσο δύσκολη; Γιατί φοβάμαι το άγνωστο; Γιατί νεκατώνεται το στομάshι μου τζιαι δίνεται κόμπο τζιαι γίνεται πατεριμή; Δεν είμαι κανένα μωρό που τωρά ξεκινά να κάμνει στρατά, αλλά πιάνω τον εαύτο μου να νιώθει σαν φοϊtchιασμένο πουπουκshιούιν κάθε φορά που έχω να αντιμετωπίσω μιαν τεράστιαν αλλαγή.
Πάω πίσω Κύπρο μόνιμα, τόσο τζιαιρόν εξωτερικό, αποφάσισα να κτίσω την "καριέρα" μου τζιαι την ζωή μου τζιαμέ που ανήκω, ως πάρατζιει. Εν μέρει αρέσκει μου πολλά η αλλαγή, είμαι ονειροπόλα, αρέσκουν μου τα άγνωστα, οι περιπέτειες, το καινούριο.
Η αλλαγή εν δύσκολη, εκτός αν είμαι καλοδιωμένη λάθος τζιαι αντιλαμβάνομαι τα ούλλα διαφορετικά. Η αλλαγή εν δύσκολη, γιατί μέσα στο νού μου τον μιτσή έχω την εικόνα του "πώς θα ήθελα να είναι τα πράματα" τζιαι την εικόνα του "πώς πιθανόν να είναι τα πράματα", so οι εικόνες του μυαλού μου με μεταφέρουν σε ένα τόπο αγχώδης ανυσηχίας παρά ανυπομονησίας.
Η αλλαγή εν δύσκολη επίσης, γιατί θέλω σιγουριά και έλεγχο. Θέλω αυτό που είναι νορμάλ και έχει ισορροπία, αλλά θέλω να έχει και μια δόση τρέλας και να γίνεται ευχάριστα απρόβλεπτο.
Η αλλαγή εν δύσκολη, γιατί με αναγκάζει να πιστεύκω στο θεό μου ή ξέρω ‘γω σε μιάν ανώτερη δύναμη. Μην με παρεξηγήσετε, εν έχω κάτι με το θεό σας, αλλά μπροστά στην αλλαγή, αναγκάζομαι να πιστεύκω παραπάνω στο Θεό παρά στον εαυτό μου, γιατί κάποια πράματα δεν εξαρτώνται από μένα πάντα, αλλά ξέρω ‘γω, που μιαν αόρατη υπερδύναμη που κινά την τύχη, τες πιθανότητες τζιαι την μοίρα, τζιαμέ που οι άνθρωποι σταματούν να ρίζουν έλεχγο. Φυσικά δεν είμαι μοιρολάτρης, ούτε λαλώ πώς ούλλα ελέχγονται που αλλού, φυσικά και έχουμε ευθύνη σε ότι γίνεται γύρω μας τζιαι εμείς ορίζουμε ως έναν βαθμό τη μοίρα μας. Σε καταστάσεις όμως που δεν μπορώ να δω τί έρχεται και τί με περιμένει και εκεί που δεν έχω κάτι οικείο να κρατηθώ, βρίσκομαι στη θέση αυτή που πρέπει να εμπιστευθώ κάτι πίο μεγάλο από τον εαυτό μου.
Που την άλλη έτσι σταματάς να νιώθεις τόσο ισχυρός και επιτέλους αντιλαμβάνεσαι πως κάποτε ίσως να πρέπει να πιστεύεις στο θεό σου, όποιος και να’ναι αύτος, ο οποίος δεν αλλάζει ποτέ! Όπου και να είσαι, απ’ όπου και να έρχεσαι, όπου και αν πιστεύεις, είναι παντού το ίδιο και όλοι μας τελικά πιστεύουμε κάπου εκτός από τον εαυτό μας!

"Παρακαλώ φέτρε μου μια μπύρα ή ένα κρασούδιν με κούνες κυπριακές πλής, γιατί εχάρηκα με αυτήν μου την φιλοσόφισην και νιώθω να πιστεύκω. Θεέ μου, βοήθα τον κόσμο να με αντέξει ώσπου να κατεβεί το αεροπλάνο, τζιαι πλής όι να ππέσει". Θέκκιου, πάπαϊ!

Μον-τέλ η ματαιότις # 1

Φώτα, κόσμος, ομιλίες, χάχανα, κουτσομπολιά...... "Έτοιμη; Βγάινεις κοριτσάρα μου". Μα εγώ δεν μπορώ. Πάγωσα! Το μόνο που μπορώ να σκεφτώ είναι το τί λένε από κάτω, τους ακούω όλους μαζί, ακούω τα πάντα και οι φωνές τους σμίγουν σαν ένα βουητό με τη μουσική. Βλέπω στα βλέμματά τους την ειρωνία, το θαυμασμό, το σαρκικό πόθο, την απαξίωση, τον χλευασμό, λαγνεία, ανάλογα σε ποιον κοιτώ και πώς με βλέπει. Αυτή θα είναι η τελευταία μου φορά , δεν μπορώ άλλο, το συχγάθηκα. Βγήκα. Περπάτησα, κουνήθηκα, πίδειξα και αυτό το ρούχο, προκάλεσα, χαμογέλασα.....ψεύτικα. Άρεσα ακόμη μια φορά, φάνηκε στα πρόσωπα, στα σφυρίγματα, στο χειροκρότημα και ένιωθα αηδία. Το ρουχό , τα παπούτσια, τα αξεσουάρ τα είδε κανείς; Πολύ αμφιβάλλω. Ίσως καμιά πλούσια που θα ξόδευε τα λεφτά του μπαμπά ή του πλούσιου συζύγου ή καμιά τσατσόγρια ψωνάρα. Και εσύ που τα παρέγγειλες, πάνω σου πώς θα δείχνουν νομίζεις; Που μας έχουν καμουφλάρει στο μακιγιάζ, που τα έφτιαχναν με τα τσιμπιδάκια μέχρι να πονέσουμε και μας κτένιζαν για 2 ώρες μέχρι να κάνουμε πονοκέφαλο, για να μας δεις εσύ για 2 λεπτά! Δεν μπορούσα άλλο...........

Και δεν είναι η αδυναμία μου ή η αγοραφοβία μου στην πασαρέλα, είναι κι άλλα...... Εσείς οι συγχαμεροί ατζέντες που προωθείτε τα μοντέλα σαν να εμπορεύεστε κρέας λαπά και εκμεταλλεύεστε το νεαρό της ηλικίας τους και τον πόθο τους να θριαμβεύσουν σε ένα χώρο της αρεσκείας τους, εσείς που μετατρέψατε τον χώρο της μόδας και του design σε μπουρδέλο. Γλειώδεις άνθρωποι που δεν τους νοιάζει, μόνο το πώς θα τα οικονομίσουν απο τις διαφημίσεις του σέξυ υπερκαταναλωτισμού, αλλά  και το πώς θα πάρουν σαρκικές απολαύσεις από αδύναμα ανορεξικά σωματάκια με μπόι το διπλάσιό τους. Και σείς τα μοντέλα; Τί, βλαμμένα είστε; Γιατί σε προσκαλεί μωρή σπίτι του; Για δουλειά; Γιατί σου τάζει δουλείες τις οποιές δεν πάιρνεις ποτέ ; Γιατί σου τάζει χρήμα και δόξα; Είναι χωρίς ανταλλάγματα; Φυσικά τίς παραπάνω φορές, εκτός απο ακραίες περιπτώσεις, τίποτα δεν γίνεται με το ζόρι. Εσύ το επιλέγεις, εσύ το αποφασίζεις, αν θες να εκπορνεύσεις το σώμα και την ψυχή σου για την διασημότητα ή έστω για μία καλύτερη ζωή. Εκτός αν είσαι πολύ τυχαιρός και πέσεις σε πολύ επαγγελματιές (συνήθως στην Ευρώπη και Αμερική) , που είναι απαλλαγμένοι απο τέτοιες διαφθορές και απλά τους δουλεύεις πιστά, με τις απαραίτητες θυσίες που απαιτεί ο χώρος και χωρίς να επιλέγεις πάντα τις δουλειές σου, μέχρι να παλίωσει η μπογία σου και να σε σουτάρουν για καινούρια και νεώτερα φρούτα. Τίμια δουλειά, αλλά με συγκεκριμένες προδιαγραφές, στις οποίες δεν φέρεις πάντα γνώμη .

Εγώ τυχαία μπλέκτηκα εδώ, από δική μου επιλογή βέβαια, ήλθον, είδον και ευτυχώς για μένα απήλθον. Με βρήκαν στον δρόμο εμένα και μου πρότειναν δουλεία. Μου έτυχε 2 φορές στην Κύπρο και μια φορά στην Αθήνα. Λέω : "Τί σκατά ρε; Δεν δοκιμάζουμε χαλαρά, να δούμε;" Είχα και ανάγκη τα λεφτά και για μένα τότε ήταν η εύκολη λύση.

Έτσι ξεκίνησα και ‘γω..... Άρχισα με πολύ μικρές δουλείες: promotion, PR σε clubs και καμιά διαφήμιση που ήξερε μόνο η μάνα μου και η γειτονιά, ώσπου ήρθα σε επαφή με μεγάλα κεφάλια! Αυτόματα σε αναγκάζουν να σκέφτεσαι μόνο την εμφάνισή σου. Σου την πέφτουν χύμα, ιδίως αν είσαι κοπέλα και άμα σε δούν σοβαρή, έξυπνη και πως ξέρεις τί θέλεις και δεν μασάς, ώπα! Ξενερώνουν και αρχίζουν τα επαγγελματικά απευθείας. Τους ενοχλεί το ύψος σου, που ενώ το 1,70 πρίν δεν το πρόσεξαν, τώρα ο πύχης ανεβαίνει πρέπει να είσαι 1,75 και άνω! Τους ενοχλεί το ότι δεν είσαι φύλλο και φτερό, σου γράφουν και διίατα να τα χάσεις όλα να ....στραγγίσεις σαν το παστό κυπριακό χοιρομέρι. Τώρα θυμούνται να σου πούν πως το πρόσωπό σου δεν είναι καθαρό, φαίνονται οι τρυπίτσες των πόρων σου και πρέπει να τινγκαρίζεσαι στο make-up από το πρωί ή να κτυπήσεις μια πλαστική ή έστω lazer. Εγώ αρνούμαι να τα κάνω, δεν είμαι χοντρή να χάσω κιλά, είμαι υγιής , ύψος δεν μπορώ να βάλω, ναί δεν είμαι καμήλα , και σιγά μην σου κάνω πλαστική απο τα 20 μου γιατί βλέπεις τις ατέλειες μου μόνον αύτη τη στιγμή, επειδή δεν σου κάτσαμε. (Όχι πως δεν διορθώνουν την κάθε ατέλεια σου με επαγγελματικό μακιγιάζ ή με μοντάζ). Απο όλα τα μοντέλα που είδα από κοντά, ούτε τα μισά δεν έχουν ολοκάθαρο πρόσωπο, εκτός απο τους πλαστικούς και τους λαϊζαρομένους. Τρώω φωνές και βρισιές του άλλου κόσμου! "Ένα λεπτό κύριος, εσείες δεν με επελέξατε; Εγώ ήρθα να δώ τί παίζει, δεν είναι ανάγκη να τα κάνω άμα δεν θέλω και finito la musica passato la fiesta ". Όχι! Αντιμιλώ, νομίζω κάποια είμαι και πετώ το μέλλον μου στον αέρα. Μα ποιό μέλλον μου; Αφού εγώ δεν είμαι μοντέλο, περαστικιά ήμουν, πέρναγα απ'τον δρόμο! Όπως το δεί ο καθένας .......

Μαθαίνω μετά απο λίγο, πως ένα από τα πιο γνωστά μοντέλα της Κύπρου, sex: θύλη και πρώην Star Kύπρου δεν έφερε καμία αντίρηση να κάνει πλαστική και να βγαίνει ασύστολα με ένα κωλόγερο επιχειρηματία, μεγάλο κεφάλι της Ελληνικής μόδας, για να παίρνει δουλειές, να ζεί με πολυτελές ανέσεις, διασημότητα (και σιγά τη διασημότητα, το Μπόλιγουντ είναι πιο γνωστό) και να πηδιέται με τον γέρο ή όποιον θέλει μετά του ωφελίμου! Έπεσα απο τα σύννεφα, την είχα για καλό παιδί, δεν ξέρω, ψιλοαπογοητεύτηκα! Απο την άλλη, αφού γουστάρει και είναι καθαρά δική της επιλογή, με'γεία της και χαρά της! Ακολούθησαν και άλλες τέτοιες πληροφορίες για χίλιους άλλους "διάσημους" σε Ελλάδα και Κύπρο, άντρες και γυναίκες! Ακολούθησαν επίσης και χυδαίες προτάσεις, παρτούζες, ναρκωτικά, "να πηδηκτείς με τον τάδε και θα σου κλείσει δουλειά" ή "να κρατήσεις συντροφιά αυτού και ότι έθελε προκύψει, εσύ θα πληρωθείς" και ό,τι άλλο μπορείς να φανταστείς, απλά για να μου δώσουν μια πολύ hot και ακριβοπληρωμένη διαφήμιση ή δουλειά! Της αρνούμαι όλες μια-μια και μένω πίσω, κανένας δεν με ξέρει!

Επόμενο shock, μου έρχεται πρόταση να φωτογραφηθώ για το ελληνικό Playboy!! Το σκέφτομαι λίγο, το ζορίζω, το συζητώ με τον μαλακοπίτουρα τον ατζέντη μου και του λέω αν δεν είμαι γυμνή και απλά σέξυ δέχομαι. Όχι, αφουγκράζεται, με θέλουν εντελώς γυμνή, τσιτσίδη! Καλά, είδα πολλές φωτογραφίες άλλων γυναικών που δεν ήταν τσιτσίδη, δεν κάνουν μιαν εξέραιση και για μένα; ΌΧΙ! Εγώ δεν είμαι δίασημη να έχω και απαιτήσεις από αύτους, πρέπει να πώ ναί, τα λεφτά είναι πάρα, μα πάρα πολλά, και θα γίνω και γνωστή. Καλά ανθρωπέ μου, σκέφτου να με δεί έτσι ο πατέρας μου και η μητερόλα ασπούμε, πάνε οι άνθρωποι, θα πάνε απο καρδιακό. Και όχι, δεν με τιμά καθόλου σαν άνθρωπο και σαν γυναίκα η πρόταση αυτή. Και ως τί θα γίνω γνωστή; Ως γυμνό κουνέλι; (Σκέφτου μουtchιές που θα παίζονταν πάνω μου τζιαι που κανέναν γνωστό μου θέμας!). Είπα εγώ όχι, είπε κι αύτος αϊσιχτίρ και με έδιωξε! Fair enough! Ένιωθα χαρούμενη και δυνατή παρ'όλα αυτά! Υποστήριξα τα θέλω μου και ζύγισα τες αξίες μου και το τί θέλω σαν άνθρωπος! Όλοι με είπαν θεοπάλαβη, συντηριτική, μου την είπαν τόσες πολλές φορές για αυτό που έκανα, που πλέον απλά όλα αυτά ακούγονταν κλανιές στ'αυτιά μου.

Μου είπαν κάτι άλλοι πιο απλοί και πιο καλοί άνθρωποι του χώρου να λάβω μέρος σε κάτι fashion shows, για "κανονικά" μοντέλα, με ζήτησαν για κάποια shows στο εξωτερικό, μερικές φωτογραφίσεις και μάλιστα μου έδωσαν την ευκαιρία να διοργανώσω μόνη μου και κάποια shows για φιλανθρωπικό σκοπό. Το τελεύταιο πράμα που θυμάμαι όμως είναι η εικόνα που ανέφερα στην αρχή. Δέν μπορώ πάγωσα! Γιατί το κάνω αυτό; Κοίταξα τον εαυτό μου στον καθρέφτη με τα φωτάκια γύρω-γύρω. Μοιάζω τόσο ψεύτικη, τόσο όμορφη, τόσο άγνωστη. Με το δάκρυ που μου ξέφυγε, πασάλειψα αυτό το πράγμα που ήμουν. Αυτό, δεν είμαι εγώ! "Πώς έγινες έτσι μάνα μου, είσαι μια μουντζούρα". Η κοριτσάρα τώρα έγινε μουντζούρα. Για ένα παράξενο λόγο, ένιωθα πιο όμορφη από ποτέ. Πήρα λίγα decent money, τα είχα πολλή ανάγκη τότε, γιατί περί αυτού ήτανε και από περιέργεια περισσότερο και πήρα απόφαση να σταματήσω. Δεν επρόκειτο να μου προσφέρουν κάτι πιο μεγάλο, γιατί δέν ήμουν κάποια, δεν είχα μέσο και ούτε προσφέρω κάτι άλλο για να ανταμειφθώ ανάλογα, και ούτε και το αποζητούσα κιόλας. Δεν με ενδιέφερε καθόλου από την αρχή. Αφού επισκεύτηκα και αυτό το μοτέλ, είδα τί εστίν, απήλθα! Με το κεφάλι ούτε χαμηλά, ούτε και ψηλά, γιατί δεν ήξερα αν ντρεπόμουνα έστω που υπήρξα για λίγο καιρό μέρος αυτού του χώρου, αλλά απήλθα.

Δεν γράφω γιατί θέλω να το παίξω ατίθασο νίατο ή για να κρίνω κάποιον, γράφω για να μοιραστώ την δική μου εμπειρία σαν εξιλέωση και για να προστατεύσω άλλους που θέλουν να κάνουν κάτι παρόμοιο. Η ματαιοδοξία του ανθρώπου, ιδίως της γυναίκας για ομορφία, χρήμα και φήμη φτάνει σε απίστευτα όρια. Πρίν κάνεις ότι κάνεις, σκέψου πως αυτό θές να κάνεις πραγματικά και πλήρωσε το τίμημα, αλλιώς μείνε στα μικρά και τίμια πράγματα και γάμα τη δόξα,  γιατί αυτά κάποτε σου δίνουν και μεγαλύτερη χαρά. Μείνε στα μικρά και αν έρθουν και τα μεγάλα και είσαι έτοιμος ή μπορείς να τα δεκτείς και να τα χειριστείς και μετά: καλώς! Μην θυσιάσεις τον εαυτό σου όμως για κάτι μεγάλο, αν δεν αξίζει! Το να πουλάς το σώμα σου και την ομορφιά σου είναι και αυτό μια λύση σε αυτά που επιδιώκεις να πετύχεις σαν άνθρωπος. Ο καθένας μας είναι διαφορετικός και ζητά κάτι άλλο στη ζωή. Το να πουλάς τις αρχές, τα πιστεύω σου και τα θέλω σου, αυτό δεν είναι λύση, απλά η ψυχή σου χάνει το δρόμο της. Και η ομορφία είναι μέσα μας, όχι στη μόδα, όχι στα περιοδικά, όχι στο τι φαίνεται προς τα έξω. Και σ’αυτό το show της ζωής θεατής είσαι εσύ, στο χέρι σου είναι το τί βλέπεις και με τί θρέφεις την ψυχή σου, για να σταματήσει ο χώρος αυτός να είναι τόσο σαχλός και να χάνει τον αρχικό του σκοπό: να πουλά ρούχα!

Νευριάζω...............

Όι εν είμαι αδιάθετη, ούτε έχω έλληψη sex, ούτε εξύπνησα ανάποδα τζιαι έχω νεύρα. Απλά έπιασα τον εαυτό μου να εshιεί νεύρα τον τελευταίο τζιαιρό τζιαι μετά που μιαν αυτοανάλυσην, εκατέληξα πως έχω νεύρα γιατί νευριάζω με κάποιους ανθρώπους τζιαι κάποιες καταστάσεις που με περιβάλλουν. Φυσικά θα μου πείς : "Εμένα τί με κόφτει τί σε νευριάζει εσένα κόρη μου;"  αλλά εν τζιαι είπεν σου κανένας να κάτσεις να θκιαβάζεις ό,τι γράφω.

Αν θα συνεχίσεις να θκιαβάζεις λοιπόν, εκατέληξα σε τούτα :
Νευριάζω με :
-Τους δήθεν, ψεύτικους ανθρώπους, τις μάσκες!
-Τους σνόμπ που με σνομπάρουν τζιαι μαζί με μένα σχεδόν ούλλον τον υπόλοιπο κόσμο, επειδή νομίζουν πως κάποιοι ένει!
-Τους ψεύτες, ιδίως τους ψεύτες τζιαι λαφαζάνιες μαζί! 'You can fool some of the people all of the time, and all of the people some of the time, but you cannot fool all of the people all of the time', Abraham Lincoln τζιαι Triolouin attribute!
-Τους "κρίνους" , δηλαδή τζιείνους που κατα-κρίνουν τον άλλο! Άλλο να εκφράζεις την κρίση σου για κάτι, τζιαι άλλο να καταδικάζεις τον άλλον λες τζιαι εν σε εκτελεστικό απόσπασμα. Ποιoς σου έδωκεν τούντο δικαίωμα ρε; Η Παναγία οξά ο Αρχάγγελος Μιχαήλ;
-Τον κόσμο που κουντά στες ουρές, στα μετρά τζιαι στα λεοφωρεία σαμπούς τζιαι εννα παν πιο γλήορα! Ένας-ένας , μεν κουντάτεεεεε!
-Τον μαλάκα μέσα στο μετρό που με θωρεί εδώ και 30 λεπτά να γράφω στο μπλόγκ τωρά! Ναί ρε, ήβρα θέση τούντη φορά τζιαι όι μόνον έκατσα, κάθομαι, θα κάθομαι τζιαι γράφω θέμας. Να πελλάνεις ! Ε, μα sorry τζιαι μιαν φορά ο Άρης ένναιν;
-Τις κατίνες , αλλιώς κουτσομπόλιες, τζιαι εν εννοώ μονον τες γεναίτζιες, εννοώ τον όποιονδήποτε που η μόνη του έννοια εν ο άλλος, να διεστραβλώνει τζιαι να μεταφέρει πληροφορίες για κάποιον άλλον τζιαι να κάμνει τζιαι χάζιν που πάνω. Εν θωρείς τα δικά σου ρε γλυμμένη κωλοτρυπίδα, που εννα μιλήσεις τζιαι για άλλους!
-Τη διευθύντρια τζιαι το tchιουράκκιν της στη δουλειά! Γιατί είναι σκύλες, κάριες, άχαρες, αχάριστες, μονόγνωμες, κομπλεξικές. Γιατί είναι άγαρμπες, αναίσθητες, είναι κρυόκωλες και ανοργασμικές (εν πράμα που φαίνεται, εν εξηγείται αλλιώς ). Προσπαθούν με κάθε τρόπο τζιαι καταφέρνουν να μου σπάζουν ολημερίς τα νεύρα. Ευτυχώς που εν ηξέρουν ελληνικά τζιαι νομίζουν πως το : "γαμώ τη ράτσα σου" εν το "ευχαριστώ".
-Τους αχάριστους ανθρώπους γενικά, που ποττέ εν ευχαριστιούνται με τίποτε!
-Τους υποχονδρικούς, που ποττέ ένναιν καλά, που ως τζιαι η παρανυχίδα τους εshιεί πονοτζιέφαλον!
-Τους εγωκεντρικούς που ΜΟΝΟ τον εαυτούλη τους αγαπούν τζιαι σκέφτουνται τζιαι ποττέ εν εμπήκαν στη θέση του άλλου, έστω νοερά!
-Τις κουκλάρες που αρνούνται τη φυσική τους ομορφκιά τζιαι γίνουνται ψεύτικες ή πλαστικές ή τζιαι τα δύο σε ένα!
-Τζιείνους που θέλουν να χάσουν κιλά με τη δίαιτα της shιοκολάτας ή με ούλλα τα light προιόντα τζιαι παραπονιούνται πως εν τα καταφέρνουν! Να σταματήσεις να τρώεις τον αγλέουραν εσκέφτηκες το;
-Τζιείνους που μιλούν, μιλούν, μιλόυν τζιαι εν ηφκάλλουν φάουσαν, τζιαι κυρίως τζιείνους που μιλούν τζιαι εν βάλλουν τελεία! Εν μπορώ, προκαλείτε μου πονοτζιέφαλον, άσε που είμαι τζιαι ξανθή τζιαι χάννω εύκολα τον ειρμό.
-Τους φανατισμένους τζιαι φανατικούς με τα πολιτικά, τις ομάδες τζιαι τα πιστεύω τους, που προκαλούν κακό, σωματικό ή ψυχικό στους άλλους συνανθρώπους τους!
-Τους μηδενιστές τζιαι τους απόλυτους!Ξέρετε, εκτός που το μηδέν, έshιει τζι' άλλους αριθμούς, τζιαι οι καταστάσεις ένναιν πάντα άσπρο ή μαύρο. Υπάρχει τζιαι το ενδιάμεσο τζιαι υπάρχει τζιαι η ελεύθερη άποψη, σύμφωνα με την οποία ο καθένας πιστεύκει ό,τι θέλει, ένναιν ανάγκη να την ασπάζεσαι.
-Τους ψιλομούττιες, που εν θωρούν την μουττάραν τους τζιαι υποτιμούν τους άλλους, λες τζιαι εν σκουλουκούθκια!
-Τους φαλλοκράτες που υποτιμούν τες γεναίτζιες τζιαι εν της άποψης πως η γεναίκα εν του σπιθκιού, λες τζιαι εν κατοικίδιον, τζιαι η μόνη της δουλειά εν η κουζίνα, το νοικοτζυρκόν τζιαι τα κοπελλούθκια! Εσύ πόθθεν εν που φκήκες ρε...βελέντη; Εφυτέψαν σε, οξά εν shύλλα που σ’εγέννησεν? Όι φαντάζομαι, εν μάνα τζιαι εν γεναίκα τζιαι σεβάστου την. Αλλιώς, μεν σε πιάνουν τα αντριλλίκια σου αμα σου πει κανένας : "τον shιοίστον που σε εξυμπάρρωσεν"!
-Τις διαφημιστικές παρεμβολές στις ταινίες της τηλεόρασης! Θέλω να δώ ταινία μαμώ το φαλάγγι μου τζιαι θέλω να τη δώ ολόκληρη τζιαι χωρίς διακοπές. Μέν με πρίζεις κάθε 10 λεπτά με ατελείωτες διαφημίσεις. Ευτυχώς που κάποιοι έξυπνοι τζιαι καλοί άνθρωποι εφήυραν τα DVDs τζιαι το ίντερνετ. Αγαπώ τους!

Αύταααα! Έshιει τζι’άλλα , αλλά κανεί, εννα με φκάλετε νευροσπαστική. Ετριολίστηκα τζιάλλον με αυτήν την προσωπική διαπίστωση. Έν μπορώ, τα νεύρα μου!

Εγίναμεν τζιαι του Υoga τωρά!

Yoga! Μόλις άκουσα για το Yoga, ενθουσιάστηκα! Στην αρχή εν ήξερα τί ήταν,'Yo man!’, λαλώ , "καλό μου ακούεται". Εγράφτηκα που λέτε να μάθω τζιαι ’γω τί εν τούτο, εξάλλου εν τζιαι της μόδας, ούλλες οι κοσμικές κυρίες κάμνουν Yoga τζιαι Πιλάτες, τζιαι ούλλες μου οι φιλενάδες. Ε, άτε, εννα λείπει ο Μάρτης που τη Σαρακοστή; Εγώ είμαι ο Μάρτης! Πρώτη γραμμή θέμας, φορώντας τα σέξικά μου τα κολλητά, αφού έπιασα φυλλάδαν με κανόνες ενδυμασίας: "Φοράτε άνετα ρούχα, κατα προτίμησιν fitted".

Έρκεται η καθηγήτρια, μια γραμμωτή βέρκα, που εμίλαν σπαστά Ελληνικά. Εκαλοσόρισεν μας τζιαι άρκεψεν τα σπαγκάτα, τα stretching τζιαι ξέρω 'γω κουβέντες, έκαμνεν προθέρμανσην είπεν, όι show-off. Αρκέεεεψαμεν.........Έδειχνεν μας πράματα να τα κάμνουμεν copy paste. Δεν ήξερες δεν ρώταγες; Καλά να πάθω! Έπιαν με εμένα ιμίshιη μου για δείγμα! Φατσάρω σου εγώ καλή μου για ευλίγιστη θκυό μέτρα - λέμε τώρα - τζιαι για παράδειγμα προς μίμησιν ανοίγω και κλείνω πόδια με χαρά; Επροσπάθαν να με χαλαρώσει πρώτα τζιαι έντζιζεν μου παντού, εγώ εκαρκαλιούμουν, εσφίγγουμουν να μέν γελάσω, τζιαι το αποτέλεσμα ήταν να σπουρτήσω!

"Είσαι καλά; Μην ντρέπεται", λαλέι μου η άλλη! "Δεν ντρέπεται, καρκαλιέται" απαντώ εγώ, αλλά εν εκατάλαβεν. Οι άλλες που εθωρούσαν εσνομπάραν με τζιαι είshιεν τζιαι μιάν καθυστερημένην επροσφέρθηκεν να έρτει τζιείνη για δείγμα, το δείγμα του σωλήνα. Εθύμησεν μου κάτι σπάσματα συμμαθήτριες μου στο σχολείο που άμα εν έξερα κάτι που με ερώταν η καθηγήτρια, επετάσσουνταν με το shιέριν ψηλά να πούν την απάντησην " Εγώ κυρία, εγώ!" . Ευτυχώς είπεν της να κάτσει στα αυκά της για να δείξει τζιαι στους καινούριους μαθητές πως να το κάνουν αυτό το sport και πως τα αγγιγματάκια και το δείγμα, είναι χρήσιμα για να μας δείξει πως να αποκτήσουμε οικοιότητα με το σώμα μας και μεταξύ μας. "Χα! Στα μούτρα σου!" , αλλά γιαααα ......πόσην οικοιότηταν μιλούμεν δαμέ;

‘Αρκεψεν να μου πιάννει τους ώμους,να μου πασπατεύκει τον λαιμό, ώσπου το κράταγε σε αύτο το σημείο , καλά ήμασταν......ήταν όπως την μάλαξη. Ξέρετε, έδειχνεν μας πως να χαλαρώνουμεν. Εγώ επήα να χαλαρώσω, ώσπου άρκεψεν το shιερούιν της να μου χαϊδεύκει τον λαιμό, το στήθος, τα shιέρκα. Μετά, κράκ λαλεί, άνοιξεν μου απότομα τα πόθκια, εν ήμουν χαλαρή τζιαι επόνησα τζιαι άρκεψεν να μου ντζίζει ανάμεσα στα....κάκκαλα! (Αν είχα;) Έκλεισα αμέσως τα πόθκια μου τζιαι είπα της πως εχαλάρωσα, είμαι πανέτοιμη! Τί έθελα;

Δεύτερο step: η ευελιξία! Που τζιαμέ έρεξα, αλλά εν έμεινα. Ευτυχώς εσταμάτησεν να με πασπατεύκει τζιαι εσυνεχίσαμεν το copy paste. Εκοίταζα τες ούλλες τες "παλιές" (ήταν ούλλες γεναίτζιες) πόσο ωραία τα εκάμναν τζιαι εγώ ένιωθα πολλά εκτός. Τί στο καλό; Εγίνετε μου ούλλες μπαλαρίνες; Πόθκια ποτζιεί, ποδά, ψηλά, ανάshιελλα, balance, στάση του πελαργού , τί ιεραποστολικά, 69........τί να σας λέω!

Έβαλα τα δυνατά μου, έφκαλλα τζιαι ήχους σφίκτου-σφικτου, πάλε καλά που εν μας έφυεν τζιαι τίποτε άλλο να γίνουμεν τζιάλλον ρεζίλιν. Έφυα που τζιαμέ γεμάτη περιφάνεια, αν τζιαι εν εμπορούσα να κλέισω τα πόθκια μου για μιαν εφτομάδαν, με ένα ηθικό συμπέρασμα : Το Υoga σου μαθαίνει καινούριες στάσεις του sex! Μόνο εγώ το σκέφτουμαι έτσι; Ανυπομονώ για τις επόμενες στάσεις το επόμενο μάθημα!