Έλα, βρε Χαραλάμπη ........

Σπάμμαααα! Η κκελλέ σου εν μες τη βούρκα, με τη συκγατάθεσην της μάνας σου!

Επ'ευκαιρίας, εθυμήθηκα τζιαι γω τον Ττόμας στο νηπιαγωγείο, που έθελε να με παντρευτεί τζιαι επέμενεν τζιαι εδωροδοκούσεν με, με κουφεττούες που τες έφερεν που την Αυστραλία τζιαι λαψάνες με ζωίφια πάνω. Ο Ττόμας ήταν ένα μωρό στην ηλικία μου, αλλά επερνούσα τον θκυό κκελλάες. Κάθε μέρα ελάλεν μου ήταν να με παντρευτεί με δωροδοκίες. Το ξερόν το "όι" μου εν έπιανε τόπο, κάθε μέρα τα ίδια, αλλά έτρωα την κουφεττούαν μου! Μια μέραν, επήρεν το απόφαση, έστησεν με στη γωνιά της τάξης, έφερέν μου δακτυλίδι που τζιείνα που εβρίσκαμεν μέσα σε κάτι αυκά πλαστικά  τζιαι τες κλασσικές λαψάνες. Έφερεν τζιαι κουμπάρο - κουμέραν εν έθελεν - τζιαι με το ζόρι να με παντρευτεί. Έπιασα τζιαι γω τζιαι εκούντησά τον, έσυρά του τζιαι τες λαψάνες του πάνω στην κκελλέν του τζιαι εβούρησα στη δασκάλα τζιαι εκατάγγειλά τον. Η δασκάλα με έβαλε τιμωρία, γιατί πρώτον εκούντησά τον τζιαι έππεσεν χαμέ τζιαι δεύτερον επλήγωσά τα συναισθήματά του, είπεν. Που τζιείνην την ημέραν εν μου ξαναμίλησεν, έπνασα τζιαι γω, έπνασεν τζιαι τζιείνος. Στο Λύκειο που εξανανταμώσαμεν: με μιλιά με βλέμμα, πάντα εθώρεν χαμέ στο συναπάντημα. Μετά εψήλωσεν...... λλίον, τζιαι είσιεν τα τζιαι με άλλην.

Ττόμας, όπου τζιαι να 'σαι, συγνώμη που εν έθελα να σε παντρευτώ στο νηπιαγωγείο, τουλάχιστον εν επαούριζα έτσι...........

Αφιερωμένο στον Ττόμας!