Tuesday, 25 April 2017

Η πόρτα



Περπατώ σε ένα διάδρομο μισο-σκότεινο ή μισο-φώτεινο αν θέλεις.
Πλησιάζω την πόρτα. Την αγγίζω δειλά, αλλά δεν μπορώ να την ανοίξω ακόμη.
Κάνω ένα βήμα πίσω και απλά την κοιτάζω, χωρίς να αγγίζω πιά.
Η διαδρομή που έκανα για να φτάσω στην πόρτα φαντάζει μακρινή, δεν γυρνάω πίσω, όχι τόσο εύκολα.
Για να γυρίσω πίσω πρέπουν καινούρια πράγματα.
Πρέπουν διορθώσεις και αλλαγές.
Ανανεώνεται το παλιό;
Διορθώνονται όλα τα λάθη;
Αλλάζουν οι άνθρωποι;
Και μένω εκεί κοντά στο τέλος, χωρίς τέλος.
Δεν νιώθω πόνο, ούτε οργή.
Λίγο φόβο για το μετά, που γίνεται τρόμος και με πνίγει.
Τί υπάρχει έξω, πίσω από την πόρτα;
Υπάρχει κάτι όντως;
Παίρνω μια βαθιά ανάσα: Εισπνοή - εκπνοή. Είναι καλά να έχεις χρόνο να αναπνέεις.
Μοιάζω με υπερβολή θεατρικού μονολόγου.
Θέλω να γελάσω άγρια. Δεν αρμόζει, γι'αυτό και ξεσπάω σε γέλιο. Μόνη μου.
Μπορεί να είμαι και τρελή. Ναί, αυτό είμαι. Και γούσταρες!
Ο φόβος κατευνάζει. Τί εγωιστικό να σκέφτεσαι το μετά, για σένα μόνο...
Δεν με νοιάζει το τί θα αφήσω πίσω, έτσι κι αλλιώς πάντα τα κουβαλάω - αυτά που μένουν τουλάχιστον - κάπου κρυμμένα, σε στιγμές μοναξιάς, σύγκρισης, χαράς, που θα έρθουν σαν θύμησες.
Ό,τι αφήνεις σε αφήνει στο τέλος, έτσι δεν παραπονιέμαι.
Γεμίζω το φασκί με αναμνήσεις και μαθήματα. Δεν με νοιάζει τί θα αφήσω πίσω, αποφάσισα!
Ώρες-ώρες, δεν με νοιάζει ούτε το μετά. Και γούσταρες! Γενναίο, τολμηρό, ανέμελο πνεύμα.
Με νοιάζει περισσότερο αυτό το τίποτα!
Είναι αυτό που λέμε: "Ένα τίποτα με μπόλικο καθόλου"..... σημαντική στιγμή!
Και θέλω να το ζήσω, μέσα σε αυτή την απόλυτη ηρεμία.
Πριν ξεκαθαρίσουν τα πράγματα.
Είναι αυτό που λέμε: "Η σιωπή κάνει θόρυβο", που δεν με ενοχλεί.
Τουλάχιστον δεν νιώθω το κενό. Αυτό φτιάχνεται με το τίποτα, το καθόλου και το πουθενά.
Στην εξίσωση λείπει το πουθενά.
Είμαι σε ένα διάδρομο, μισο-φώτεινο ή μισο-σκότεινο αν θέλεις.
Είμαι κοντά στην πόρτα.
Αν αφήσω τα μαθηματικά και πιάσω τη χημεία, η ένωση του τίποτα με το οξυγόνο που ακόμα αναπνέω με τις ασκήσεις εισπνοής και εκπνοής, θα μου δώσει....αέρα κουπανιστό!
Να φύγω από το τίποτα ΤΩΡΑ!

Ξυπνώ ξαφνικά και γελάω άγρια! Και γουστάρεις!






15 comments:

TwistedTool said...

Feels familiar! Νομίζω είμαι τζιαι γω σε μιαν πόρταν τζιαι στέκουμαι χωρίς να την ανοίξω τζιαι χωρίς να πάω πίσω. Κρέμμουμαι που μιαν κλωστή.

Πού πάεις εσύ; Πόθθεν έφτασες τζιαμαί; :) Άρεσε μου!!

Beatrix Kiddo said...

hmmmmm

δεν κατάλαβα.
γουστάρω πάντως

ruth_less said...

Διαβάζω και μου έρχονται ένα κατεβατό σχόλια.
Μετά τα συνοψιζω σε ένα:
Εσύ γουστάρεις;

Triolouin said...

Twisted: Ρητορικές οι ερωτήσεις σου, με απάντηση: Δεν έχω ιδέα!
Εύχομαι να πάρεις/ουμε σύντομα μια απόφαση (όποια τζιαι να 'ναι)!

Βεατρίκη μου: Γιατί εγώ καταλάβω; hohoho.

Ρουθούα μου: Γουστάρω εσένα!

Anonymous said...

Τριολακι, τα λαθη διορθωνουνται αμα θελεις. Απλα εν ξεχνουνται τζαι εν δαμε το προβλημα.

Mademoiselle Hyde said...

που να ξανατζοιμηθείς, άνοιξε την!!! Καλύτερα να μετανώσεις για κάτι που έκαμες παρά για κάτι που εν εκαμες!!! χχχχχ

Triolouin said...

Ανώνυμε και Μαντμαζέλ μου: Ναί.... έχετε δίκαιο!

Anonymous said...

Τριολάκι, Τριολάκι... Μιλάς με γρίφους. Είμαι ο μόνος που εκατάλαβεν ότι εν συμβολικά ούλλα; Μπορεί να μεν μιλάς για αισθηματικά ρε κουμπάρε, μπορεί τζαι να εν γενικά, για δουλειά, καριέρα, όνειρα, φιλίες, μπορεί τζαι ούλλα μαζί ένναιν; Όπως τζαι να έσιει πολύ ωραίο το ποστ, ταξιδιάρικο, πάντα με το δικό σου χιούμορ. Συμβουλή: Τις πόρτες έχουμεν τες για να τες ανοίουμεν τζαι να τες κλείουμεν. Όποιος τζαι αν εν ο συμβολισμός τους! Καλή λευτεριά! Sail!

Ξέρεις ποιος!

Triolouin said...

Wink, wink!

Menelaos Gkikas said...

Πολυαγαπητό Χαρωπό Τριολούδιον! Τώρα θα πεις τα τούτα ούλα σου! Και η καλή μας Δοκησίσοφη, γιατί τη λένε Δοκησίσοφη παριστάνει τη Rowling? Πάμε ένα τραγουδάκι με τον ανώνυμο, Κανείς εδώ δεν τραγουδά, κανένας δεν χορεύει, ακούνε μόνο την πενιά και ο νούς τους ταξιδεύει!

Menelaos Gkikas said...

Τη βλέπεις αυτή την επιστήμη Πολυαγαπητό Χαρωπό Τριολούδιον; Μπαίνει η μύγα!

Menelaos Gkikas said...

Πολυαγαπητό Χαρωπό Τριολούδιον, αυτό το τίποτα που λες και το ξεκαθάρισμα με έχουν προβληματίσει και μένα. Συχνά το να είσαι αντικειμενικός με τον εαυτό σου, να έχεις αυτοπεποίθηση και να είσαι ακριβής, είναι το εμβόλιο σε αυτό που λες. Καλή συνέχεια σου εύχομαι!

Triolouin said...

Ευχαριστώ, επίσης Μενέλαέ μου

Menelaos Gkikas said...

Πολυαγαπητό Χαρωπό Τριολούδιον: Έγραψα στην καλή Δοκησίσοφη και ερωτώ και σένα: Θα αριστεύσεις; Θα γίνεις Τζον Τάραμας;

Triolouin said...

Εν ηξέρω για τη Δόκη, αλλά εν ηξέρω να παίζω πόκερ, μόνο σπάστραν τζιαι κουγκάν, οπόταν πάσο